fot. Envato Elements
Są pary, dla których zdrada oznacza definitywny koniec, lecz wiele związków decyduje się na kontynuację wspólnego życia i udaje im się odzyskać szczęście
Zdrada jest niestety zjawiskiem bardzo popularnym w relacjach partnerskich. Wielu osobom wydaje się, że to temat, który dotyczy bohaterów filmowych i serialowych, gwiazd, a nawet znajomych, ale nie bezpośrednio ich. Związując się z kimś, oczekujemy wierności, obiecujemy ją. Życie jednak zaskakuje i w wyniku działania złożonych czynników, może nadejść moment, w którym jedno z partnerów dopuści się zdrady. Naturalną reakcją osoby skrzywdzonej jest smutek, żal poczucie niesprawiedliwości i straty, niemal fizyczny ból, złość oraz frustracja. Gdy największe emocje nieco opadną, w niektórych przypadkach pojawia się pytanie „co dalej?”. Zatem jak poradzić sobie ze zdradą, chcąc utrzymać związek? Jak zorganizować wspólne życie, by znów mogło cieszyć?
Jak żyć po zdradzie?
Najważniejsze, a zarazem dla niektórych najtrudniejsze, to uzbroić się w cierpliwość. Nie ma jednego schematu, którym podążają osoby zdradzone. Jednym wystarczy kilka dni do pogodzenia się z sytuacją, innym zajmuje to całe miesiące, a nawet lata. Bywają osoby, które muszą pobyć same i decydują się na separację. Nieoceniona w radzeniu sobie ze zdradą jest pomoc psychologa. Terapia małżeńska lub terapia dla par będzie doskonałym wsparciem i pozwoli Wam zrozumieć swoje emocje oraz dowiedzieć się, jak nad nimi panować.
Dla jednych zdrada ostrym cięciem kończy romantyczną relację. Są jednak i tacy, którzy chcą wrócić do dawnego życia, którym żal jest tych wszystkich wspólnych lat lub wspólnych dzieci. Myślą o odbudowie swojego związku. Zdarza się jednak, że pomimo chęci, proces ten nie kończy się happy endem. Problemem jest brak zaufania, obawa przed kolejnymi romansami, nadmierna kontrola, wypominanie i życie w cieniu bolesnego wydarzenia. Ten, kto zdradził, powinien wykazać się zrozumieniem, że przez pewien czas będzie się musiał tłumaczyć z każdego kroku, odebrać każdy telefon. Brak konsekwencji mógłby oznaczać przyzwolenie do dalszych romansów.
Jak rozmawiać o zdradzie?
Psychologowie zalecają szczerą rozmowę. Zdrada wymaga wyjaśnień, ale dopiero wtedy, gdy emocje opadną. Oczywiście nie należy ich tłumić, zdecydowanie warto się w pierwszej chwili wygadać bliskiej osobie lub specjaliście, wypłakać żal, wykrzyczeć złość. Konstruktywna rozmowa z partnerem powinna się jednak odbyć już bez tego, bez wyzwisk, obrzucania się błotem i przerzucania winą. Często jest to możliwe dopiero w gabinecie terapeuty, który czuwa nad atmosferą.
Przemyślcie temat, a następnie w miarę możliwości na spokojnie, przedyskutujcie go. Wyjaśnijcie, jak się czujecie w zaistniałej sytuacji. Osoba, która dopuściła się zdrady, powinna wytłumaczyć, co nią kierowało, czy był to brak zainteresowania ze strony partnera/partnerki, znużenie rutyną, chęć przeżycia przygody, podbudowy własnej wartości, nadmiar alkoholu, czy może niesprecyzowany impuls. Niech w rozmowie znajdzie się informacja o długości trwania tamtej relacji oraz zapewnienie o jej zakończeniu i chęci odbudowy związku, który zawisł na włosku. Przepracowanie zdrady wielu małżeństwom ponownie daje szansę na szczęście, zdarzają się nawet pary, które po tak ciężkim doświadczeniu są silniejsze i bardziej dbają o swój związek.
Czy zdradę można wybaczyć?
Dla niektórych zdrada jest biletem zapraszającym do wyjścia i bezdyskusyjnym końcem. Inni zaś próbują wybaczyć i zapomnieć, bo samotność jest dla nich nie do zaakceptowania. Są to dwie różne kwestie. Zapomnieć zwykle się nie da, wybaczyć zaś i zrozumieć jest znacznie łatwiej. Terapia po zdradzie pomoże Wam przepracować problem, zaakceptować to, co się stało i czego się już nie cofnie, a także nie myśleć o zemście lub rewanżu. Proces wybaczania jest skomplikowany i czasochłonny. Trzeba odbudować cały świat, który w jednej chwili zawalił się komuś z hukiem na głowę. Korzystajcie w takiej sytuacji ze wsparcia specjalisty, terapii grupowych, indywidualnych i terapii dla par. Dobry psycholog pomoże Wam się podnieść i na nowo cieszyć wspólnym życiem.
