Wszystkim mamom i tatom wszystkie dzieci

Rozpocznę ten tekst modlitwą u zarania życia Berta Hellingera, który tak pięknie pisze o matkach, ojcach i dzieciach…

Wszystkim mamom i tatom wszystkie dzieci / fot. fotolia

„Kochana Mamo, dziękuję Ci. Biorę od Ciebie wszystko tak, jak to mi dałaś, i za całą cenę, jaką Cię to kosztowało i jaką będzie to mnie kosztować. Zrobię z tym coś wspaniałego, aby Ciebie uszanować. To nie będzie zmarnowane. Biorę Cię, jako swoją mamę, a Ty możesz mnie mieć, jako swoje dziecko. Zatrzymam to, co mi dałaś, i przekażę to dalej, jeśli będzie mi to dane, tak jak Tobie. Jesteś dla mnie tą właściwą matką, a ja jestem tym właściwym dzieckiem. Ty dajesz, ja biorę. Ty jesteś duża, a ja jestem mały. Kochana Mamo.

Kochany Tato, biorę to również od Ciebie. Wszystko, za pełną cenę, jaką Ciebie to kosztowało i jaką będzie kosztowało mnie. Coś z tym zrobię, aby Ciebie uszanować. I jeśli będę mógł, przekażę to dalej, tak jak Ty. Biorę Cię, jako mojego ojca, a Ty możesz mnie mieć, jako swoje dziecko. Jesteś tym najwłaściwszym dla mnie, a ja jestem Twoim właściwym dzieckiem. Ty jesteś duży, a ja jestem mały. Ty dajesz, a ja biorę. Kochany Tato.

Taki jestem szczęśliwy, że to Ty i Mama jesteście moimi rodzicami. Jesteście tymi najwłaściwszymi dla mnie rodzicami”.

Nie znam osoby, która by przeczytała ten tekst bez wzruszenia. Cała mądrość i szacunek do życia zawierają się w tych kilku zdaniach. W kalendarzu święta matki, ojca i dziecka występują blisko siebie i są okazją do przeżywania radości oraz sukcesów. To przez duchowy akt miłości naszych rodziców przychodzimy na świat i przez naturalne narodziny doświadczamy pierwszego sukcesu. W oczach matki pojawia się radość, kiedy los pozwoli jej zobaczyć jej dziecko. To spotkanie oczu matki i dziecka jest początkiem przepływu miłości, który daje podstawę do dalszego udanego życia. Droga ku matce jest początkiem szczęścia i powodzenia. Dotyczy to również partnerstwa. Przychodzimy na świat obdarowani przez ojca i matkę 23 chromosomami od każdego z nich – jest to pierwszy przejaw równowagi. Po równo reprezentujemy rodziców przez całe życie. Jedno i drugie jest tak samo ważne i po równo możemy od nich brać. Cały wszechświat opiera się na równowadze, a my jesteśmy jego maleńką cząstką. Warto o tym pamiętać w chwilach rozstania. Jeśli czujemy dużo złości i negatywnych emocji do partnera, to również podświadomie czujemy je do wspólnego dziecka, dlatego dla dobra dziecka lepiej pozostawić je przy tym partnerze, który mniej nienawidzi. Dzieci kochają rodziców po równo swą dziecięcą miłością i po równo potrzebują jej od każdego z nich, aby móc przekazać ją dalej. Tak płynie życie i miłość przez wiele pokoleń naszych przodków, a my możemy ich wszystkich przyjąć do serca i z szacunkiem powiedzieć „dziękuję”, dodając: „Jak by to było, gdybym odrzucił te wszystkie wyobrażenia o swojej mamie i tacie i przyjął ich do swojego serca takimi, jacy są – takimi, jakich ta Większa Siła podarowała mi w prezencie na drogę mojego życia?”.

 Apolonia Rdzanek

pscholog