fot. materiał Partnera
Niezwykle odświeżające, idealne na letni piknik, ale świetnie smakujące w towarzystwie lekkich potraw. Poznajcie portugalskie „zielone wino” i dowiedzcie się, czy chodzi tu o jego kolor, czy o coś zupełnie innego
Skąd wzięło się vinho verde?
Odświeżające i orzeźwiające vinho verde ma swoje korzenie na samych zachodzie Europy — a konkretnie w północno-zachodniej części Portugalii, czyli w regionie Minho. Jest to wyjątkowe miejsce do uprawy winorośli, a historia tamtejszego winiarstwa sięga kilkuset lat wstecz: już w XIV wieku portugalskie wino z pochodzące z tego rejonu było przeznaczane na eksport i chętnie kupowane między innymi przez Anglików.
Region Minho nie jest miejscem, które może kojarzyć się „przeciętnemu Kowalskiemu” z uprawą winorośli. Dominuje tam klimat morski, z niewielką roczną amplitudą temperatur, natomiast z dużą ilością opadów i dosyć pochmurnym niebem. Sprawia to, że rosnące tam winogrona są owocami dosyć kwaśnymi, niekumulującymi w sobie dużej ilości cukru, co bezpośrednio przekłada się na charakter vinho verde.
Ciekawostką jest także fakt, że plantacje roślin, z których produkuje się „zielone wino”, nie są skumulowane w rękach kilku rolników. W regionie Minho upraw jest… ponad 20 tysięcy! Jako że większość ziemi wykorzystuje się do produkcji żywności, winorośl zawsze traktowana była jako dodatek — vinho verde początkowo produkowane było wyłącznie na własne potrzeby, a dopiero z czasem zostało docenione na całym świecie. Zawsze jednak cieszyło się niezwykłą popularnością w Minho, stąd każdy rolnik chciał mieć chociażby kilka roślin, by móc samemu produkować trunek. Ta zdecentralizowana struktura utrzymała się do dziś.
Vinho verde — dlaczego jest „zielone”?
Zepsujemy całą zabawę i powiemy to na samym początku — wcale nie chodzi tutaj o kolor. „Zielone wino” jest białe. Albo czerwone. Albo różowe. Zieleń jest metaforą jego świeżości: ma się kojarzyć z zielenią trawy czy jabłek; z rześkością, naturalnością i witalnością. Vinho verde jest przeciwieństwem vinho maduro, czyli mocnego, ciężkiego, dojrzałego wina.
Portugalskie „zielone wino” jest trunkiem niezwykle orzeźwiającym, cechującym się wysoką kwasowością, dosyć niską zawartością alkoholu i jedynie śladową obecnością cukrów resztkowych. W smaku dominują nuty cytryn i jabłek, poprzeplatane z aromatami gruszek, owoców mineralnych i nierzadko minerałów — w szczególności, gdy do produkcji wina wykorzystano jeden z najciekawszych portugalskich szczepów, a mianowicie alvarinho.
Oprócz wspomnianej odmiany vinho verde produkuje się z wielu innych rodzajów owoców, przy czym popularne są taksę loureiro, arinto, avesso czy trajadura. Do produkcji win czerwonych wykorzystuje się najczęściej mourisco i sousão — jednakże niezależnie od wykorzystanych szczepów, vinho verde zachowuje definiujące je cechy — rześkość, owocowość i umiarkowany poziom alkoholu, oscylujący w granicach od 8,5% do 14%.
Z czym najlepiej smakuje?
Odpowiedź jest prosta — ze słońcem i dobrym towarzystwem: na tarasie, na pikniku, w domowym zaciszu — wszędzie. Vinho verde powstało, by celebrować codzienność — jest orzeźwiające i lekkie, nie uderza do głowy, przez co wszelkie spotkania, gdzie jest podawane, mogą trwać naprawdę długo!
Kwaśne i mineralne nuty świetnie sprawdzą się w towarzystwie drobiu i ryb: zarówno tych pochodzących z Bałtyku, jak i Atlantyku — jeżeli będziecie mieć okazję, koniecznie polecamy zestawić je z tradycyjnym, portugalskim, suszonym dorszem. A jeśli macie ochotę pić je bez dodatków — w tej roli także sprawdzi się świetnie. Pamiętajcie jedynie, żeby porządnie je schłodzić, a nawet podawać je w szklance z kostką lodu.
