Psie pazury ‒ sprawdź, czy twój pies ma takie objawy

Zadbane pazury psa to nie tylko kwestia estetyki, ale i zdrowia. Ich długość, kolor i kształt potrafią wiele powiedzieć o zdrowiu zwierzęcia. Za długie? Ryzyko bólu i kontuzji. Zbyt krótkie? Możliwe nadwrażliwości. Zmiana koloru? Czasem zwykła pigmentacja, a czasem objaw problemów zdrowotnych. Sprawdź, czy twój pies prezentuje zdrowe pazury, czy ma któreś z niepokojących objawów

Co w artykule?

• Przerośnięte pazury mogą utrudniać psu chodzenie i powodować ból.
• Wilcze pazury u psa to dodatkowe pazury, który nie ma kontaktu z podłożem i wymaga regularnego przycinania.
• Kolor psich pazurów może się różnić – od białych po czarne, a nawet czerwone.
• Czyszczenie i przycinanie pazurów to nie fanaberia, ale regularna pielęgnacja.

Psie pazury – wszystko co musisz wiedzieć

Psie pazury to nie tylko twarde zakończenia palców – pełnią funkcje sensoryczne, pomagają utrzymać równowagę, ułatwiają poruszanie się po różnych nawierzchniach i są ważnym elementem naturalnej obrony. Zdrowe pazury psa powinny być twarde, gładkie i równe – bez pęknięć, rozwarstwień ani przebarwień. Ich kolor zależy od pigmentacji – u jednych psów są czarne, u innych mlecznobiałe, a czasem nawet przezroczyste.

Warto przyglądać się im regularnie – nie tylko dlatego, że rosną, ale też dlatego, że mogą sygnalizować niepokojące zmiany w organizmie. Kruszące się, łamliwe pazury mogą wskazywać na niedobory witamin, np. biotyny lub cynku, albo problemy hormonalne. Czasem zmiany dotyczą tylko jednego pazura – i to też sygnał, że coś może być nie tak, np. stan zapalny lub uraz mechaniczny.

Niepokojące są też przebarwienia – czarne pazury z czerwonymi smugami mogą świadczyć o krwawieniach lub zakażeniu, a białe pazury z szarym nalotem mogą być objawem grzybicy. Pazur powinien mieć zwarty kształt, przylegać do łapy w sposób naturalny i nie wystawać nienaturalnie w bok. Jeśli pies zaczyna utykać, unika nacisku na konkretną łapę lub wylizuje jedną z nich obsesyjnie – sprawdź, czy problem nie leży właśnie w pazurze.
 

Czytaj też:
Obcinacz do pazurów dla psa – jak go używać?

 
Przerośnięte pazury u psa

Długie pazury u psa to nie tylko kwestia estetyki. Gdy przerastają, zaczynają zaburzać naturalną postawę i sposób poruszania się. Pies może chodzić nienaturalnie, stąpać na zewnętrznej krawędzi łap, unikać biegania albo mieć trudności z podnoszeniem się.    To wszystko prowadzi do przeciążeń w stawach, bólu, a nawet zmian zwyrodnieniowych. Najczęściej przerośnięte pazury u psa widać u tych czworonogów, które prowadzą mało aktywny tryb życia albo poruszają się głównie po miękkich nawierzchniach – dywanach, trawie, piasku. Brakuje wtedy tarcia, które naturalnie ściera pazury.

W efekcie stają się one coraz dłuższe i bardziej zakrzywione – aż w końcu mogą wrastać w opuszki lub prowadzić do bolesnych pęknięć. Niektóre psy, zwłaszcza starsze lub przewlekle chore, nie sygnalizują bólu tak jednoznacznie. Ale jeśli zauważysz, że pies unika kontaktu łapy z podłożem, częściej ją liże albo kuleje – sprawdź długość pazurów. Objawem mogą być też charakterystyczne kliknięcia o podłogę przy chodzeniu. Pazury u psa powinny kończyć się kilka milimetrów przed podłożem – nie mogą go dotykać, gdy pies stoi.

Jeśli jednak są dłuższe, układ pazura zmienia tor nacisku, co wpływa na cały aparat ruchu. Czasem efektem są drobne urazy – np. nadkruszenia, rozwarstwienia, a czasem stany zapalne przy nasadzie pazura, którym towarzyszy ból i obrzęk. Niektóre rasy mają tendencję do szybszego przerastania pazurów – należą do nich m.in. chihuahua, shih tzu, maltańczyki, jamniki czy cavalier king charles spaniele. Te psy, nawet jeśli są w świetnej formie, potrzebują regularnych przeglądów stanu łap.

Wilcze pazury u psa

Wilcze pazury u psa to dodatkowe pazury, które najczęściej znajdują się po wewnętrznej stronie tylnych łap, rzadziej przednich. Nie mają kontaktu z podłożem, więc nie ścierają się w sposób naturalny. Czasem przypominają mały kciuk i są pozostałością po dawnych przodkach psa. U niektórych ras, jak beauceron, owczarek pirenejski czy briard, występują podwójne wilcze pazury – to cecha typowa i nie świadczy o wadzie.

W innych przypadkach mogą być ruchome, słabo przytwierdzone i podatne na urazy. Taki pazur łatwo zahaczyć, np. podczas biegania po lesie, co może prowadzić do bolesnego naderwania lub krwawienia. Jeśli wilczy pazur jest luźny, zawija się lub zaczyna odrastać pod nieprawidłowym kątem, należy to skonsultować z weterynarzem. W niektórych przypadkach zaleca się jego usunięcie – zwłaszcza jeśli stwarza ryzyko kontuzji.

Kolory pazurów u psa

Czarne pazury u psa:

Są całkowicie naturalne, zwłaszcza u ras o ciemnym umaszczeniu. To kwestia pigmentacji, a nie choroby. Problem może pojawić się wtedy, gdy ciemne pazury zaczynają się rozwarstwiać, pękać lub zmieniają strukturę – np. stają się miękkie lub kruche. Wtedy sprawdź, czy nie ma stanu zapalnego przy nasadzie pazura albo objawów grzybicy. Kontroluj, czy pazur rośnie prosto i nie wrasta w opuszki.

Czerwone pazury u psa:

Zdrowy pazur nie powinien być czerwony. Jeśli zauważysz, że u podstawy pazura pojawia się zaczerwienienie, opuchlizna albo sączy się ropa – to może oznaczać infekcję. Czerwone pazury u psa pojawiają się też po urazie – np. przy naderwaniu lub stłuczeniu. Taki pazur bywa bolesny, a pies może unikać stawiania łapy. W takich sytuacjach konieczna jest szybka konsultacja z weterynarzem.

Białe pazury u psa:

Spotyka się je często u jasnych ras – np. maltańczyków, westów czy samojedów. Mają one tę zaletę, że łatwiej zobaczyć w nich macierz – czyli różową, unerwioną część pazura. To ułatwia ocenę stanu zdrowia. Jeśli pazur robi się mleczny, kruchy lub pojawiają się na nim zmiany koloru – zwróć uwagę, czy nie jest to efekt niedoboru minerałów, np. cynku albo wapnia. Białe pazury są też bardziej podatne na pęknięcia przy intensywnym wysiłku lub zimowej śliskości.