Pokora – co to jest i jak się jej nauczyć?

Maria Dąbrowska w Nocach i dniach pisała: Człowiek obdarzony tylko dumą albo tylko pokorą, nie jest całkowitym człowiekiem. Oba przymioty wydają się być czymś, czego uczy nas życie, jednak czy na pewno wiesz, czym jest pokora? Rozpoznaj, czy nie masz z nią problemu i sprawdź, jak możesz się jej nauczyć

Pokora. Co to?

W zależności od ujęcia – humanizm postrzega ją jako stan ducha i punkt odniesienia naszych działań. Psychologia uważa pokorę za cnotę dającą oparcie – wszyscy jesteśmy równi, zatem każdemu z nas należy się takie samo traktowanie. Dla filozofów pokorą będzie uznanie ludzkich ograniczeń i postępowanie w sposób respektujący je. Cnota ta nie oznacza ciągłego umniejszania sobie, a życie w szacunku do własnych i cudzych słabości. Trudno jednoznacznie zdefiniować, co to pokora, ale bycie pokornym w codziennym życiu może zapewnić ci drogę do sukcesu. Warto trenować ją każdego dnia.

Jak sprawdzić, czy jesteś pokorna?

Zastanów się nad tym, w jaki sposób zachowujesz się na co dzień, zarówno względem siebie, jak i innych. O czym myślisz? Jakie dajesz sygnały? Jeżeli brakuje ci pokory, prawdopodobnie:

 

1. Uważasz, że wszystko co robisz, myślisz i mówisz jest najlepsze i denerwujesz się, jeżeli ktoś to kwestionuje
2. Nie potrafisz działać zespołowo, a jeżeli musisz, większość decyzji podejmujesz sama, nie konsultując ich z innymi osobami
3. Mówisz i radzisz, kiedy masz na to ochotę, nie kiedy ktoś cię o to prosi
4. Rani cię sama myśl, że ktoś może zostać bardziej doceniony niż ty
5. Kłócisz się często, niezależnie od tego, czy masz rację, a czasem próbujesz dowieźć jej nawet gdy wiesz, że przegrałaś
6. Potrafisz znaleźć wytłumaczenie na wszystkie twoje nieakceptowane zachowania
7. Nie potrafisz przypomnieć sobie istotnych faktów z rozmów z innymi, bo tak naprawdę ich nie słuchałaś

Pokora – jak się jej nauczyć?

Nauka pokory to praca, która wymaga systematyczności. Na początek wystarczą szczere chęci – nie szukaj wymówek i nie wmawiaj sobie, że taka po prostu jesteś. Zmiany szybko zauważysz nie tylko ty, ale też twoje otoczenie.

 

1. Zwracaj uwagę na innych. Dla nich swoje potrzeby są tak ważne, jak twoje dla ciebie. Zaoferuj pomoc, zgłoś się do zadania, którego nikt nie chce wykonać, zastanów się, jak możesz komuś poprawić humor. Respektuj przy tym siebie i nie zapominaj, że wszystkie działania powinnaś podejmować w zgodzie z własnym sumieniem i samopoczuciem.
2. Nie wyłączaj się, gdy słyszysz krytykę. Przyjmij ją, zastanów się nad jej zasadnością i pamiętaj, że błędy są czymś normalnym. Nie popełniają ich tylko osoby, które nic nie robią.
3. Bądź gotowa na porażki. Nie pozwól, by to jak myślisz o sobie definiowały tylko osiągane przez ciebie wyniki. Nikt nie mówi, że nie są ważne! Zerknij też jednak na drogę jaką przechodzisz, by do nich dojść. Czasem większy szacunek zyskasz odpuszczając, niż dążąc do celu za wszelką cenę.
4. Spróbuj działać w zespole. Otwieraj się na innych, słuchaj ich pomysłów i proponuj własne. Wspólnymi siłami możecie dojść dużo dalej, niż samodzielnie. Nikt nie jest idealny – czasami nawet najlepsze wizje wymagają korekty.
5. Respektuj swoje słabości. Nie wyrzucaj sobie, że przerwałaś dietę, nie wyrobiłaś normy w pracy czy nie zrobiłaś treningu. Traktuj siebie z miłością, a łatwiej będzie ci podnosić się po porażkach i zaczynać na nowo, a co za tym idzie – szybciej osiągać upragnione cele.

Pokora cytaty

Dojrzałość nie wyraża się gotowością na śmierć za słuszną sprawę, ale pokornym życiem dla niej. – Alessandro D’Avenia, „Biała jak mleko, czerwona jak krew”

 

Tak jest, padali odmownie, nijako, grymaśnie, wyglądało mi, że padali, a w głębi duszy stali, niby leżeli, ale w myślach siedzieli, niby płaska korność, ale w sercach oporność. – Ryszard Kapuściński, „Cesarz”

 

Pokora i delikatność nie są cnotami ludzi słabych, lecz mocnych, którzy nie potrzebują źle traktować innych, by czuć się ważnymi. – Papież Franciszek

 

Pokory, słowicy, bo ciężkie czasy przychodzą zawsze bez zaproszenia. – Maja Lidia Kossakowska, „Siewca Wiatru”

 

Nazwiskiem się nie szczyci w nierozsądnej dumie,
bo ambicja z pokorą złączyć się nie umie. – Molier, „Świętoszek”

 

Duma bez pokory – to próżność; pokora bez dumy – to podłość. – Zygmunt Krasiński

 

Tak to już jest z małymi stworzeniami. Nawet na moim podwórku najmniejszy kogut puszy się najbardziej ze wszystkich. – George Mac Donald, „Królewna i goblin”

 

Trzeba mieć odrobinę pokory i przyznać, że udane życie to po prostu łańcuch krótkich chwil radości. – Bernard Weber, „Ścisła tajemnica”

 

Pyszni nie są w stanie nas upokorzyć — to potrafią jedynie prawdziwie pokorni. – Jacek Dukaj, „Perfekcyjna niedoskonałość”

 

Pokora jest wówczas, gdy człowiek podporządkowuje się sprawom, które są dla niego ważne. Podporządkowanie się rzeczom bez wartości to zwykły konformizm. – C.S. Friedman, „Uczta dusz”

 

Im świętsza jest prawda, tym pokorniejszy powinien być ten, który ją głosi. – Mikołaj Gogol 

 

Sztuką jest sprostać krytyce, a jeszcze większą sztuką jest przyjąć ją z pokorą. – Naval, „Ekstremalnie. Poradnik treningowy”

 

Moja matka lubiła burze – mówiła, że uczą człowieka pokory wobec świata. – Katarzyna Grochola, „Przeznaczeni”

 

Może zainteresuje cię też: Cytaty o życiu – 100 pięknych, krótkich i inspirujących sentencji znanych osób