„Pokój na godziny” (Hodinový hoteliér) w teatrze Bagatela.
Pokój na godziny Pavla Landovskyego wkrótce po praskiej premierze przeszedł triumfalnie przez polskie sceny; w samych latach 70. miał aż dziesięć wystawień. Mogliśmy go także oglądać w Teatrze Telewizji.

Marek Bogucki, Wojciech Leonowicz, Paweł Paczesny / fot. materiał prasowy
Pokój na godziny Pavla Landovskyego wkrótce po praskiej premierze przeszedł triumfalnie przez polskie sceny; w samych latach 70. miał aż dziesięć wystawień. Mogliśmy go także oglądać w Teatrze Telewizji.
Dzisiaj sztuka, przyrównywana do dramatów Harolda Pintera czy Edwarda Bonda, powraca w nowej interpretacji Waldemara Śmigasiewicza.
Pokój na godziny to pełna ironii i dystansu opowieść o tym, jak nie umiemy być dorosłymi w każdym wieku. Sztuka jest pyszną mieszanką abstrakcji, groteski, absurdu i nienatrętnej refleksji, które tak uwielbiamy w czeskim kinie.
Ryszard (w tej roli Wojciech Leonowicz), żonaty mężczyzna około trzydziestki, wynajmuje od starych kawalerów, Fana (Paweł Sanakiewicz) i Hanzla (Marek Bogucki), zagracony pokój na kilka godzin dziennie, aby móc się potajemnie spotykać z młodą kochanką, Zofią (Urszula Grabowska). Między czworgiem bohaterów dochodzi do kłótni i przepychanek, zmieniają się alianse i tworzą wrogie obozy; każda z postaci pragnie ugrać coś dla siebie, wykorzystując obecność osób trzecich i szukając u nich poparcia.
Czeski fotograf František Dostal powiedział: …ci ludzie szukają skarbu po przeciwnej stronie wzgórza niż ta, po której to złoto naprawdę jest i te słowa doskonale charakteryzują postaci Landovskyego.
Natomiast znawca i miłośnik Czechów, pisarz, dziennikarz i redaktor Mariusz Szczygieł, napisał ongiś tak: Jest pewna życiowa prawda, którą poznałem, korzystając z psychoterapii, zaś milionom Czechów podpowiada ją od stu lat ich własna literatura. Prawdę ową wyraża jedno zdanie: „Jeśli czegoś nie da się ukryć, naucz się o tym mówić”.
Landovsky robi to konkursowo.
Premiera: 9 marca 2013, Scena na Sarego 7
Gala premierowa: 28 kwietnia 2013, Scena na Sarego 7
Obsada
Zofia: Urszula Grabowska – Ochalik
Ryszard: Wojciech Leonowicz
Fano: Paweł Sanakiewicz
Hanzl: Marek Bogucki
Tłumaczenie: Jan Paweł Gawlik
Reżyseria: Waldemar Śmigasiewicz
Scenografia: Maciej Preyer
Opracowanie muzyczne: Piotr Kubic
Asystent reżysera / inspicjent / sufler: Sylwia Domin
Źródło: materiał prasowy