Oriana Fallaci: Nieustraszona dziennikarka

„Oriana Fallaci: Portret kobiety” to biografia napisana na podstawie niepublikowanych dotąd materiałów. Dzieło napisane przez włoską autorkę Cristinę De Stefano, zostało uznane właśnie we Włoszech za jedną z najważniejszych książek ostatnich lat

Fragment okładki książki / fot. Oriana Fallaci. Portret Kobiety, Wyd. Sonia Draga

Główną bohaterką książki jest ikona dziennikarstwa XX wieku. Oriana Fallaci, a tłem zarówno jej prywatne, jak i zawodowe życie. Autorka „Portretu Kobiety” przedstawiła w niej znaną kobietę, ale od całkowicie innej, jak dotąd nikomu nieznanej strony. Obraz kobiety, który znacznie odbiega od tego, jaki jest znany szerokiemu audytorium, niemalże na całym świecie. Fallaci od zawsze budziła skrajne emocje, bowiem przez wielu ludzi była uwielbiana, ale było też grono osób, które nie darzyło jej sympatią. Zarzucano jej bowiem, że była bezczelna i brakowało jej kultury w stosunku do osób, z którymi rozmawiała.  Jeden z amerykańskich dyplomatów przyznał, że wywiad z Fallaci był dla niego straszną klęską.   Co więcej, jej odwaga w wyrażaniu szczerych, często kontrowersyjnych poglądów była bardzo krytykowana. Środowiska lewicowe i muzułmańskie oskarżały ją o propagowanie rasizmu i nienawiści do społeczności arabskiej.

Oriana Fallaci uważała dziennikarstwo za swoją misję. Nie można odmówić jej talentu pisarskiego oraz tego, że była mistrzynią pióra. W wydawnictwach i gazetach, dla których pracowała pisała artykuły oraz eseje. Była także korespondentką wojenną włoskich gazet na Bliskim Wschodzie. Natomiast jej pasją było robienie wywiadów, do których przygotowywała się tygodniami, czytała dosłownie wszystkie materiały na temat swojego przyszłego rozmówcy. Wywiady przeprowadzała z czołowymi przedstawicielami państw, ale i członkami śmietanki towarzyskiej tamtych czasów. Lista jej rozmówców jest długa, są w nim nazwiska, takie jak: Indira Gandhi, Muammar al-Kadafi, Henry Kissinger czy Lech Wałęsa. Tego ostatniego oceniła negatywnie, nazywając go między innymi: próżnym i pewnym siebie ignorantem. Większość rozmówców obawiała się spotkania z „tą” Fallaci, bo była szczera w swoich opiniach i nie wahała się skrytykować kogokolwiek. Co ciekawe, Fallaci chciała przeprowadzić także wywiad z głową Kościoła – Papieżem Janem Pawłem II, którego krytykowała głównie za chęć dialogu względem islamu. Do rozmowy nie doszło, ponieważ władze kościelne, jak i sam Papież nie wyrazili na to zgody.
Oriana – dziennikarka, była pewna siebie, inteligenta i bardzo dociekliwa. Bywała też cyniczna i kłótliwa, jeśli jej stanowisko znacznie różniło się od tego, jakie reprezentował jej współrozmówca.

Niemniej jednak, mało kto znał jej drugą, nieco wrażliwszą stronę. Prywatnie Fallaci była jednocześnie silna i krucha, otwarta i nieprzystępna, serdeczna, jak i antypatyczna. Cristina De Stefano w książce, poświęciła także część na opisanie relacji między pisarką a mężczyznami, którzy odegrali ważną rolę w jej życiu. W pierwszym zakochała się bez opamiętania, a gdy on postanowił zakończyć to, co ich łączyło, popadła wówczas w depresję. Wiele wskazuje na to, że spodziewali się dziecka, które straciła. Jej kolejną miłością był Pete – astronauta, którego poznała podczas wywiadów z grupą pilotów przygotowujących się do lotów kosmicznych. Spędzali ze sobą dużo czasu, stali się nierozłączni. Pewnego dnia rozmawiając o polityce ostro się pokłócili, doszło między innymi do mocnej wymiany zdań i mężczyzna zażądał, by ta spakowała walizki i wróciła do Włoch. Nigdy więcej się nie spotkali, a Oriana nie pojawiła się nawet na jego pogrzebie. Ostatnim, ale równie ważnym, o ile nie najważniejszym mężczyzną dla niej, był poeta i członek parlamentu greckiego – Aleksandros Panagoulis. Była w nim szaleńczo zakochana, a związek z Panagoulisem był jednym z najdłuższych w jej życiu. Tych dwoje rozdzieliła tragiczna śmierć, bowiem w 1976 roku mężczyzna zginął w tajemniczym wypadku samochodowym. Fallaci chciała założyć rodzinę, ale utrata dziecka i jej kochanków oddaliła ją od tego marzenia na zawsze.

Autorka biografii poświęca także dużo miejsca dzieciństwu Oriany, doświadczeniom z okresu dojrzewania, które ją ukształtowały oraz ostatnim miesiącom jej życia. Ostatnim dziełem, którego Fallaci nie zdążyła dokończyć, a zostało wydanie po jej śmierci była saga rodzinna pt. „Kapelusz cały w czereśniach”.

Książka De Stefano jest znakomitym kompendium wiedzy na temat tej znakomitej dziennikarki, jaką bez wątpienia była Oriana Fallaci. Dzięki tej biografii poznajemy kobietę z szerokim wachlarzem jej skrajnych emocji i zachowań. Widzimy osobę, która nie dawała po sobie poznać, jak bardzo była wrażliwa, mimo swojego mocnego charakteru i równie silnej osobowości. Każda kobieta z pewnością odnajdzie w Fallaci cząstkę samej siebie.

Portret Oriany z ostatniego okresu życia / fot. Oriana Fallaci. Portret Kobiety, zdj.24, Wyd. Sonia Draga

Z Goldą Meir podczas wywiadu (1972) i z Alekosem Panagoulisem na lotnisku w Rzymie / fot. Oriana Fallaci. Portret Kobiety, zdj.18-19, Wyd. Sonia Draga

Oriana Fallaci. Portret kobiety
Cristina De Stefano
Rok wydania: 2014
Wydawnictwo: Sonia Draga
Liczba stron: 352

Paulina Kotulska