Nowe uzależnienie

Wraz z rozwojem nauki i techniki ujawniają się kolejne uzależnienia. Jednym z nich jest tanoreksja, czyli uzależnienie od opalania. Mimo to zbytnim uproszczeniem byłoby wśród uwarunkowań tej przypadłości szukać jedynie determinant wśród czynników psychologicznych, bowiem badania pokazały, że uzależnienie od „czekoladowego” opalania nabierają najczęściej odporności na promieniowanie ultrafioletowe. Zaś aspekt psychologiczny wiąże się z tym, iż tanorektykowi nieustannie wydaje się, że jego skóra jest zbyt blada. Innym czynnikiem sprzyjającym uzależnieniu po częstym opalaniu jest to, że promieniowanie słoneczne sprzyja syntezie witaminy D, co wiąże się z wzmożeniem produkcji ważnych, dających większe poczucie szczęścia, hormonów, w tym jednej z endorfin.

fot. materiał prasowy

W wypadku tanoreksji jedynym sposobem jej leczenia jest psychoterapia. Zdecydowanie nie zaleca się gwałtownej rezygnacji z opalania, bowiem w tym wypadku pojawia się zespół odstawienny i to w postaci depresji.

Jednak co innego tanoreksja u osób z ciemniejszą karnacją skóry, co innego u tych, którzy mają skórę białą i na dodatek są rudzielcami. Ci drudzy zdecydowanie bardziej narażeni są na nowotwory skóry (tak zwany „fenotyp nordycki” dodatkowo z niebieskimi tęczówkami). Te osoby są ponadto bardziej podatne na oparzenia słoneczne. To samo dotyczy osób z dużą ilością ciemnych znamion, choćby pieprzyków. Jednym z najczęściej spotykanych nowotworów skóry jest czerniak złośliwy. Stwierdzono natomiast, że 90 procent nowotworów skóry jest efektem nadmiernego opalania. Czerniak wcześnie wykryty jest na ogół uleczalny, natomiast na dalszym etapie rozwoju jest nowotworem o wysokim stopniu złośliwości. Toteż w wypadku jego wykrycia tanorektyk powinien od razu zrezygnować z opalania.

Pierwszymi objawami czerniaka mogą być zgrubienia lub zaczerwienienia wokół znamienia. Warto zwrócić uwagę na ewentualne powiększanie się znamienia choćby do wielkości przekroju ołówka. Potem nieuchronnie pojawia się swędzenie i kształt staje się asymetryczny.

Miejsca ze zmianami skórnymi podejrzanymi o obecność czerniaka należy do badania histopatologicznego wycinać w całości. Nie powinno się wycinać częściowo, ani dokonywać biopsji cienkoigłowej.

Mimo to w wypadku zagrożeń czerniakiem warto jest uświadamiać osobom z zadatkami na tanorektyków, że opalanie nie powinno być naszym celem, mając do dyspozycji kilka argumentów – że skóra zbyt często wystawiana na słońce szybciej się starzeje i jest bardziej narażona na pękanie.