Festiwal Rok Kobiet 2018: Monika Schwertner

Której z was nigdy nie zdarzyło się funkcjonować w trybie „uśpionej na jawie”? Prysznic, śniadanie, kawa, makijaż – wszystko to robisz na autopilocie, a w głowie rozwija się całkiem inna rzeczywistość. Każdy tego doświadcza. Sztuką jest umiejętność opanowania kołowrotka myśli, który nas wciąga i nie pozwala na bycie tu i teraz. Monika Schwertner, wykładowczyni akademicka, w swojej Mowie Mocy tłumaczy, jak nie pozwolić naszemu umysłowi na włączenie zabawy, zwanej luminacją i jak pozostawać w kontakcie z ludźmi. Zebrałyśmy dla was 6 haseł z power speecha, który Monika Schwertner wygłosiła podczas Festiwalu Rok Kobiet 2018

Monika Schwertner w Mowie Mocy „Przywódczyni sen na jawie – jak obudzić i budować swoją pozycję liderki w oparciu o mindfulness” na Festiwalu Rok Kobiet 2018 / fot. Barbara Bogacka

Jaką cenę płacimy za bycie wyłączoną z rzeczywistości? Spotyka nas to w różnych sytuacjach życiowych: podczas zabawy z dzieckiem, jazdy samochodem czy aktu seksualnego z partnerem. Ceną jest ta chwila – jedyna i wyjątkowa, która już nigdy się nie powtórzy oraz potencjał, jaki niesie.

Sen na jawie zmniejsza naszą efektywność. Podstawą do budowania przywództwa jest bycie tu i teraz. Skoncentrowany lider, który pozostaje w kontakcie z samym sobą i z innymi ludźmi, to dobry lider.

Pracuj nad opanowaniem luminacji, nie pozwól umysłowi na rozpamiętywanie i zamartwianie się. Historie z przeszłości to tylko osobiste wrażenia, a te z przyszłości to potencjalne scenariusze. Zrozum to a poczujesz się wolna.

Wszyscy śpimy na jawie i wszyscy będziemy spać – taka jest natura naszego umysłu, który zawsze będzie nas wciągał w swój kołowrotek myśli. Starajmy się zatem być przebudzone przez jak największą część życia. Najlepszym sposobem na bycie obecną jest kontaktowanie się ze swoimi zmysłami, bo to od nich wszystko się zaczyna. Wąchaj, smakuj, obserwuj, słuchaj, dotykaj.

3 ścieżki, które pomogą ci zacząć przewodzić swoim życiem, to zaprzyjaźnienie się ze swoim:
– ciałem, bo wtedy zaczniesz go słuchać,
– umysłem, bo wtedy będziesz potrafiła być realistką, która twardo stąpa po ziemi,
– sercem, bo wtedy będziesz umiała zrozumieć swoje emocje.

Zamknij oczy i skieruj uwagę na dźwięki, które słyszysz: głos, szum, cisza, wibrowanie powietrza. Nie musisz ich nazywać ani klasyfikować. Pozwól, aby były rejestrowane przez zmysły, nieważne co przypominają, z czym się kojarzą. Pozwól im być blisko, wypełnić wielowymiarową przestrzeń, która nas otacza. Jeśli słyszysz tylko ciszę – wsłuchaj się w nią, pozwól jej cię kołysać.

Zebrała: Klaudia Ziętarska