Liposukcja kawitacyjna – skuteczna metoda walki ze zbędnym tłuszczem

Liposukcja kawitacyjna znajduje zastosowanie zarówno w kosmetologii, jak i medycynie i chirurgii estetycznej jako bezinwazyjna metoda redukcji miejscowych podkładów tłuszczu i cellulitu przy użyciu ultradźwięków o niskiej częstotliwości (30-70 KHz).

Metoda wykorzystuje ruch generowany przez ultradźwięki do przemiany stanu skupienia złogów tłuszczu ze stałego w ciekły.

Proces jest bezinwazyjny, bezbolesny, pozbawiony ryzyka efektów ubocznych oraz nie wymaga stosowania środków znieczulających, a pacjent może od razu powrócić do normalnego życia.

Firma CORPORA opracowała innowacyjną technikę, która umożliwia osiągnięcie szybkich i widocznych rezultatów bez ryzyka wystąpienia objawów niepożądanych i w sposób komfortowy dla pacjenta. Metoda ta jest stosowana powodzeniem w urządzeniach z serii NovaCav, pozwalając na prowadzenie zabiegów o niespotykanej dotąd skuteczności w warunkach całkowitego bezpieczeństwa.

Technologia CORPORA CAVITATION umożliwia modelowanie sylwetki poprzez eliminację uporczywych pokładów i złogów tkanki tłuszczowej, które ciężko jest usunąć w inny sposób.

W obecnej chwili jest to jedyna alternatywna metoda oferująca skuteczność porównywalną z zabiegami operacyjnymi i liposukcją.

REDUKCJA TKANKI TŁUSZCZOWEJ

Kawitacja oddziałuje na tkankę tłuszczową, powodując fragmentację adipocytów i w rezultacie rozbijając matrycę lipidową, której pozostałości zostają następnie wchłonięte do płynu międzykomórkowego. Emulgacja cząsteczek lipidów sprzyja ich późniejszej asymilacji w procesie przemiany materii.

Powstała substancja płynna trafia, za pośrednictwem układ krwionośnego i limfatycznego, do wątroby, gdzie zostaje ostatecznie przetworzona.

POCZĄTEK TECHNOLOGII LIPOSUKCJI KAWITACYJNEJ

Do niedawna w medycynie i chirurgii estetycznej wykorzystywano wyłącznie ultradźwięki o częstotliwości 1 lub 3 MHz, których działanie zależało od dostarczania energii ultradźwiękowej do tkanek ciała.

Przełomem, zarówno w medycynie i chirurgii estetycznej, jak i w zabiegach czysto estetycznych, stało się wykorzystanie ultradźwięków o bardzo niskiej częstotliwości (25-70 KHz), które były w stanie wywoływać w tkankach efekt kawitacji polegającej na naprzemiennym ściskaniu i rozprężaniu ośrodka, w którym rozchodzą się fale akustyczne, czego bezpośrednim rezultatem są turbulencje przypominające gotowanie się wody, one to mechanicznie uszkadzają komórki tłuszczowe. Z tym, że nie wpływają na otaczające je struktury (skóra, naczynka krwionośne i limfatyczne wraz z zawartością, mięśnie i nerwy), które nie są podatne na działanie ultradźwięków.

FIZYCZNA PODSTAWA DZIAŁANIA

Kawitacja akustyczna to zjawisko fizyczne, które można zaobserwować, gdy ciecz zostanie poddana działaniu dźwięków lub ultradźwięków o odpowiednim natężeniu (o częstotliwości 20 KHz lub wyższej). Jeśli natężenie pola sonicznego jest wystarczająco wysokie, w ośrodku ciekłym tworzą się pęcherzyki wypełnione gazem. Objętość pęcherzyków zwiększa się gwałtownie, aż w końcu różnica pomiędzy ciśnieniem gazu a ciśnieniem cieczy doprowadza do ich implozji, wyzwalając silną falę uderzeniową.

Dzieje się tak ponieważ różnice w ciśnieniu cieczy prowadza do miejscowej przemiany stanu ciekłego w gazowy, co skutkuje powstawaniem pęcherzyków. Implodujące (pękające) pęcherzyki tworzą miejscowe ośrodki ciepła i ciśnieniowe fale uderzeniowe (powyżej 1 atmosfery) o wysokiej energii. Powstawanie “ośrodków ciepła” odpowiada za wrzenie wody oraz innych płynów obecnych w komórkach tłuszczowych (adipocytach), prowadząc do ich rozbicia (lipoklazji).

Dodatkowym efektem jest dezintegracja obecnej w tkance podskórnej płaszczyzny granicznej, która rozdziela ośrodki o różnej gęstości i odbija ultradźwięki. Granicę tę współtworzą tkanka tłuszczowa i włóknista, co sprawia, że działanie ultradźwięków koncentruje się na przegrodach kolagenowych dzielących tkankę tłuszczową.

Usunięcie płynnej zawartości przestrzeni międzykomórkowej wymaga stopniowego i starannego drenażu (wspomaganego ręcznie, mechanicznie lub przy połączeniu obu tych sposobów). A właśnie dodatkowo generowane przez ultradźwięki drgania działają pobudzająco na mikrokrążenie krwi na obszarze zabiegu.

CHEMICZNE EFEKTY DZIAŁANIA ULTRADŹWIĘKÓW

Chemiczne efekty oddziaływania ultradźwięków w roztworze ciekłym są przedmiotem badań od kilku lat. Pierwszymi produktami tego oddziaływania są wodór cząsteczkowy (H2) i nadtlenek wodoru (H2O2). Generowane są także wysokoenergetyczne produkty pośrednie.

Badania przeprowadzone na płynach organicznych wykazały, iż ogólne ciśnienie gazu w takim ośrodku jest niskie, co umożliwia implodowanie pęcherzyków gazowych. Powstawanie wolnych rodników zaobserwowano w przypadku niemal wszystkich płynów organicznych (Suslick KS).

Cykl powstawania pęcherzyków kawitacyjnych

A) Powstawanie pęcherzyków;

B) Zwiększenie objętości;

C) Implozja pęcherzyków;

D) Powstawanie ośrodków ciepła – pękanie pęcherzyków wyzwala wibracje, które powodują gwałtowne zmiany ciśnienia i temperatury trwające zaledwie ok. jedną mikrosekundę. Fala energii termicznej uderza w błony komórkowe adipocytów, rozbijając je i prowadząc do zmniejszenia objętości tkanki tłuszczowej.

W cieczach poddanych działaniu ultradźwięków wytwarzają się pęcherzyki. Pęcherzyki oscylują, na zmianę rosnąc (w fazie sprężania) i malejąc (w fazie rozprężania). Jeśli powstaną dogodne warunki, pęcherzyki gwałtownie pękają, czego bezpośrednim skutkiem jest silny wzrost ciśnienia i temperatury. Proces ten nazywamy kawitacją

Kawitacja znajduje zastosowanie w kosmetologii estetycznej. Doceniane jest przede wszystkim duże bezpieczeństwo całego zabiegu wynikające z tego, że fale energii generowane przez pękające mikropęcherzyki są wystarczająco silne, by uszkodzić komórki tkanki tłuszczowej, ale nie na tyle, by stanowić niebezpieczeństwo dla innych tkanek, organów, mięśni i naczyń krwionośnych.

Aby kawitacja mogła zachodzić w tkankach, ze względu na gęstość ośrodka wymagane jest natężenie 1000 razy większe niż w przypadku cieczy. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że organizm człowieka składa się w 60% z wody (chociaż jej zawartość w tkance tłuszczowej wynosi jedynie 18%). Zatem przebieg kawitacji – powstawanie pęcherzyków, ich pękanie i uszkadzanie struktur organizmu – zależy od zawartości wody w tkance i zastosowania ultradźwięków. Delikatne struktury, takie jak komórki śródbłonka czy adipocyty, ulegają uszkodzeniom łatwiej niż bardziej odporne struktury, takie jak tkanka łączna, kostna itp.

WPŁYW ULTRADŹWIĘKÓW NA TKANKĘ TŁUSZCZOWĄ I OBSZAR ZABIEGU

Działanie kawitacji o prawidłowo dobranych parametrach jest wysoce selektywne względem tkanki tłuszczowej i innych organów lub tkanek znajdujących się w pobliżu. Kawitacja umożliwia trwałą eliminację tkanki tłuszczowej w sposób bezbolesny i nieinwazyjny. Ponieważ zjawisko kawitacji powstaje na konkretnej głębokości (podskórna tkanka tłuszczowa), znajdujące się gdzie indziej tkanki pozostałą nienaruszone.

Głowica wykorzystywana w zabiegach liposukcji kawitacyjnej emituje ultradźwięki o niskiej częstotliwości, które działają selektywnie na tkankę tłuszczową, wywołując ograniczone miejscowo zjawisko kawitacji – pęcherzyki gazu powstają tylko na obszarze zabiegu na głębokości tłuszczowej warstwy podskórnej. Pęcherzyki zwiększają swoją objętość, a następnie pękają, powodując mechaniczne uszkodzenia błon komórkowych adipocytów i uwalniając tłuszcz do płynu międzykomórkowego.

W ciągu 4-5 dni od zabiegu pozostałości zostają naturalnie usunięte z organizmu w procesie przemiany materii (za pośrednictwem organów i układów o działaniu oczyszczającym, takich jak wątroba, układ krwionośny i limfatyczny), a częściowo wykorzystane jako źródło energii. Normalną reakcją organizmu jest lipiduria (obecność lipidów w moczu), która ma miejsce w ciągu pierwszych 24 godzin po zabiegu, osiągając szczytowe natężenie w okolicy 18 godziny.

EFEKTY DZIAŁANIA UTRADŹWIĘKÓW NA TKANKĘ TŁUSZCZOWĄ

Możemy wyróżnić trzy aspekty oddziaływania ultradźwięków o niskiej częstotliwości na tłuszcz:

1. Depolimeryzacja lub rozpad cząsteczkowy trójglicerydów wraz z przemianą stanu skupienia na ciekły, lipoliza, wydalenie kwasów tłuszczowych z adipocytów. Proces zachodzi dzięki zjawisku kawitacji i zwiększeniu przepuszczalności błony komórkowej adipocytów.

2. Liza komórek tłuszczowych (rozerwanie błon komórkowych).

3. Mechaniczne odwłóknienie tkanki podskórnej.