Jakie są sygnały ostrzegawcze depresji u dzieci?
W przebodźcowanym świecie depresja dotyka również najmłodszych
Depresja to nie tylko problem dorosłych / fot. Pixabay
Depresja jest jednym z najczęstszych zaburzeń zdrowia psychicznego, występujących w populacji dorosłych. Nie oznacza to jednak, że nie występuje ona u najmłodszych. Stan ten wpływa na emocje, myślenie i zachowanie. Można to zauważyć już u dzieci w wieku 5 lat. Około 5 proc. z nich oraz młodzieży w populacji ogólnej cierpi na depresję w różnych momentach swojego życia. Szczególne, gdy cierpią z powodu stresu, straty bliskiej osoby, zaburzeń uwagi, dysleksji, czy zaburzeń lękowych. Co więcej, depresja ma również tendencję do występowania w rodzinach i przeważnie dotyczy chłopców
Oznaki depresji we wczesnym dzieciństwie (przedszkolaki)
Niektórzy uważają, że objawy depresji w bardzo wczesnym dzieciństwie, m.in. u przedszkolaków, mogą manifestować się poprzez zachowania związane z obniżonym nastrojem i lękiem. Mowa tu o:
• problemach ze snem,
• nadmiernym „czepianiu się”,
• problemach z separacją,
• problemach z apetytem.
Więcej na temat objawów możecie przeczytać tutaj: https://hh24.pl/objawy-depresji-dzieci/
Depresja u nastolatków ‒ jak ją rozpoznać
W późniejszych latach dzieciństwa problemy z nastrojem przybierają następujące formy:
• płaczliwość,
• poczucie beznadziei,
• rosnący poziom niepokoju i gorsze funkcjonowanie na co dzień,
• mniejsza przyjemność z poprzednio lubianych czynności,
• zmęczenie,
• bóle brzucha,
• bóle głowy,
• rezygnacja z zajęć (umotywowana odstawaniem od grupy biorącej w niej udział),
• nietypowa drażliwość i poziom zdenerwowania,
• przesadna surowość względem młodszego rodzeństwa,
• opisywanie rzekomego (prawdziwego/wyimaginowanego) odrzucenia ze strony rówieśników,
• zaburzenia snu.
Przyczyny depresji
Depresja może być spowodowana wieloma czynnikami, na przykład:
• predyspozycjami genetycznymi,
• traumatycznymi wydarzeniami życiowymi,
• wrażliwymi problemami z temperamentem.
Dzieci, które popadają w depresję, mogą wykazywać bardzo niską samoocenę, spowodowaną lub manifestowaną w relacjach z rówieśnikami. W tym przypadku trzeba też uwzględnić potencjalne zastraszanie i wykluczenie społeczne. Status społeczny, osiągnięty w wieku przednastolatkowym, często mierzy się rzeczywistymi widocznymi cechami. W tej grupie wiekowej dzieci często reagują na to, co widzą. Dlatego wydaje się, że o wiele bardziej wartościowe społecznie byłoby być wysportowanym, np. być w stanie szybko biegać, niż stawiać na uprzejmość, cierpliwość i cnotliwość.
Jak leczyć depresję dziecięcą?
Leczenie depresji dziecięcej jest podobne do leczenia dorosłych w odniesieniu do modelu leczenia, jednak podejście będzie się znacznie różnić. Terapie rozmową będą pierwszą linią leczenia, której towarzyszy terapia rodzinna. Zaangażowanie szkoły jest również istotne. Tam, gdzie terapia konwersacyjna będzie nieodpowiednia ze względu na brak rozwoju werbalnego, można zastosować inne podejścia, takie jak za pośrednictwem zabawy, czy czynności plastycznych.
Podsumowanie
Jak widać, dziecko również jest narażone na depresję, co w przypadku tak młodej osoby jest związane z licznymi zagrożeniami. Najważniejsze, to szybko wyłapać sygnały ostrzegawcze i pomóc dziecku wyjść na prostą.
