Jakie rośliny pnące i zwisające do domu wybrać?

Rośliny pnące mają wielu wielbicieli i są najczęściej wybieranymi roślinami doniczkowymi. Mają niewielkie wymagania i zwykle nie sprawiają problemu w uprawie. Wyróżniają się też dużą różnorodnością gatunków o charakterystycznych kształtach i kolorach liści. Jakie rośliny pnące do domu wybrać? Poznaj najpopularniejsze gatunki i sposób ich uprawy

Rośliny doniczkowe – pnące i zwisające

Pnącza w uprawie domowej

Rośliny pnące w doniczkach prezentują się zjawiskowo i doskonale nadają się do zapełnienia dużych przestrzeni. Sprawdzą się zarówno w hodowli parapetowej, jak i jako rośliny zwisające w podwieszanych kwietnikach. Z pomocą pnączy tworzy się wiszące kompozycje oraz całe ściany z roślin. Pnącza w tej formie doskonale wyglądają w kwietnikach plecionych z makramy zamocowanych do sufitu lub ściany. W przypadku tworzenia roślinnych ścian stosuje się specjalne łączone moduły, w których umieszcza się rośliny pnące.

 

Uprawa pnączy w donicy wymaga zastosowania odpowiednich podpór, po których roślina będzie mogła swobodnie się wspinać. Możesz użyć np. drabinek bambusowych, metalowych okręgów czy palików z włókna kokosowego. Wśród hodowców roślin doniczkowych popularne są paliki do roślin drukowane na drukarkach 3D dostępne u lokalnych producentów i firm zajmujących się produkcją i sprzedażą akcesoriów do roślin. Zaletą tych palików jest ich puste wnętrze, które wypełnia się mchem sphagnum. Stanowi on podłoże idealne dla korzeni czepnych i wspinaczki roślin. 

Popularne odmiany roślin pnących

Jeżeli marzysz o stworzeniu domowej dżungli, świetnie sprawdzą się rośliny pnące wieloletnie szybko rosnące. Należą do nich m.in. epipremnum i philodendron. To dwa popularne i proste w uprawie gatunki polecane dla początkujących hodowców.  Na uwagę zasługuje również hoya, która poza swoimi grubymi błyszczącymi liśćmi potrafi pięknie zakwitnąć. Jej kwiaty zebrane są w baldachy, a swym wyglądem przypominają małe pluszowe gwiazdki. Hoya urzeka nie tylko swym wyglądem, ale też zapachem. Kiedy zakwitnie wieczorem, wydziela intensywną, miodową woń, dlatego niektórym kwiat ten kojarzy się z letnimi wieczorami.

 

 

Inne gatunki pnączy polecane dla początkujących hodowców to np.: syngonium, scindapsus, monstera, aeschynanthus i bluszcz.

Zobacz, jak uprawiać monsterę:

Monstera – rodzaje, uprawa i pielęgnacja

Epipremnum – rodzaje jak dbać

 

Najpopularniejszą rośliną pnącą znaną już z czasów PRL-u jest epipremnum. To szybko rosnące pnącze, zwykle o sercowatych liściach z żółtą lub białą wariegacją (przebarwienia liścia). Sprawdzi się zarówno w formie zwisającej, jak i pnącej po podporze. Z uwagi na swój szybki wzrost jest rośliną bardzo często wykorzystywaną do tworzenia zielonych ścian.

Epipremnum – odmiany

Powszechnie znaną odmianą jest epipremnum złociste (Epipremnum aureum). To właśnie tę roślinę możesz pamiętać z domu swojej mamy lub babci. Ma zielone u nasady sercowate liście, które dostają żółtych plam pod wpływem światła, a w przypadku jego niedoboru pozostają zielone. Ciekawostką jest fakt, że roślina ta w warunkach naturalnych osiąga pokaźne rozmiary. Pnie się po drzewach, osiągając przy tym długość nawet 16 m, a jej liście mogą uzyskać wielkość kilkudziesięciu centymetrów. Obecnie w sprzedaży znajdziesz starsze okazy o wyrośniętych liściach. Pną się po podporach, dzięki czemu wypuszczają coraz większe liście.

 

Równie popularne jest epipremnum pierzaste (Epipremnum pinnatum). Jest to roślina, której liście są bardziej podłużne, z wiekiem powcinane i perforowane. Znane odmiany tego gatunku to np. Epipremnum pinnatum ‘Cebu Blue’ o podłużnych, srebrzystoniebieskich liściach i Epipremnum pinnatum ‘Global Green’ o charakterystycznym marmurkowatym wybarwieniu w dwóch odcieniach zieleni.

 

 

Wśród popularnych odmian epipremnum są jeszcze:

• Epipremnum 'N’joy’ – odmiana o niewielkich sercowatych liściach z dużą białą i kremową wariegacją,
• Epipremnum 'Marble Queen’ – ma pstrokate beżowo-białe wzorki,
• Epipremnum 'Neon’ – odmiana o neonowych liściach w kolorze limonki.

Epipremnum – jak dbać?

Mało wymagającym gatunkiem jest epipremnum złociste. Podlewanie rośliny nie powinno być zbyt częste, aby nie dopuścić do jej przelania. Roślinę nawadniamy mniej więcej raz w tygodniu, a nadmiar wody wylewamy z osłonki lub podstawki. Podlewaj epipremnum oszczędnie po zaschnięciu górnej warstwy podłoża.

 

Chociaż epipremnum jest odporne na choroby i szkodniki i potrafi wybaczyć małe ogrodnicze niedociągnięcia, za nadmiarem wody nie przepada. Przelane epipremnum reaguje żółknięciem i zrzucaniem liści. Żółte liście u epipremnum mogą pojawić się też u dojrzalszych okazów, które naturalnie zrzucają stare liście, lub w przypadku pojawienia się szkodników np. przędziorków. Z kolei blednące liście to oznaka zbyt dużej ilości światła, a liście zielone bez wariegacji, jego niedoboru.

 

Najczęstszym problemem występującym w uprawie tej rośliny są plamy pojawiające się na liściach. Co zrobić, kiedy zauważysz u epipremnum brązowe plamy? Zaobserwuj, jak wygląda cała roślina. Sprawdź, jaki jest stan jej podłoża i czy na liściach nie występują szkodniki.

 

Plamy występujące na liściach mogą przybierać barwę czarną, brązową lub brązowo-żółtą. Jeżeli dostrzeżesz brązowe plamki z żółtą obwódką, o znak choroby grzybowej epipremnum. Zastosuj wtedy odpowiedni środek przeciw grzybom (fungicyd). Zwiotczały wygląd, sczerniałe brzegi liści i brązowe plamy świadczą o przelaniu rośliny. W tym wypadku najlepiej przesadź roślinę do nowego podłoża, usuń zmienione liście i podlewaj ją rzadziej. Brązowe zasychające końcówki to znak zbyt suchego powietrza – zraszaj liście epipermnum lub umieść doniczkę na podstawce z keramzytem i wodą.

 

Dla bujnego wzrostu rośliny należy zapewnić jej optymalne warunki do rozwoju. Gleba epipremnum powinna być żyzna i przepuszczalna. Odpowiednim stanowiskiem będzie miejsce jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione lub półcieniste. Epipremnum warto również nawozić w okresie od wiosny do jesieni i od czasu do czasu zraszać.

Epipremnum – jak zagęścić?

Rozmnażanie epipremnum jest niezwykle proste. Wystarczy uciąć zdrowy pęd i podzielić go na części tak, aby na każdej z nich był węzeł. Takie sadzonki umieszcza się w wodzie i czeka na ukorzenienie. Kiedy korzenie wystarczająco podrosną, można zagęścić naszą roślinę sadzonkami. Szczegółową instrukcję rozmnażania przedstawił na swoim instagramowym profilu „ulubionyogrodnik” Wojtek Wardecki.

 

Philodendron – rodzaje i uprawa

Filodendron, dosłownie drzewny liść (z gr. filo – „liść” i dendron – „drzewo”) jest silnym pnączem, które w środowisku naturalnym wspina się po drzewach. Rośliny z tego rodzaju są proste w uprawie i nie wymagają skomplikowanych zabiegów pielęgnacyjnych. Filodendrony to rośliny o wielu twarzach. Pomiędzy poszczególnymi gatunkami i odmianami bywają tak duże różnice, że laicy mogą mieć problem z określeniem, że to jedna i ta sama roślina.

Philodendron – odmiany

Filodendrony różnią się między sobą pokrojem, kształtem lub kolorem liści. Najbardziej znaną odmianą jest Philodendron ‘Birkin’, który jeszcze kilka lat temu był prawdziwą gratką dla kolekcjonerów. Teraz jest tak popularny, że znajdziesz go niemal w każdym sklepie ogrodniczym, a nawet na dziale z roślinami w popularnych marketach. Filodendron Birkin ma zwarty pokrój i charakterystyczne zielone liście z białymi prążkami. Wraz z wiekiem liście ciemnieją, dając wyraźny kontrast ciemnej zieleni z bielą.

 

 

Dużą sławą cieszą się też księżniczki – Philodendron ‘Pink Princess’ (ang. różowa księżniczka) i Philodendron ’White Princess’ (ang. biała księżniczka). Ich popularność związana jest z wielokolorowym wybarwianiem się liści (wariegacją) w przypadku pierwszej rośliny na różowo, drugiej na biało. Wariegacje mogą występować z różnym nasileniem, tworząc małe plamy lub różnobarwne wielowymiarowe wzory. Czasem zdarza się, że roślina wypuści całe jasne liście. Chociaż mogą one zachwycać, dosyć mocno obciążają roślinę. Białe liście pozbawione są chlorofilu, co oznacza, że nie przeprowadzają fotosyntezy i nie odżywiają rośliny, która będzie dążyła do ich usunięcia. Dlatego, jeśli po jakimś czasie białe liście zaczną więdnąć i usychać, pamiętaj, że jest to proces naturalny, a nie przyczyna złej pielęgnacji.

 

 

Inne popularne odmiany philodendronów to np.: filodendron czerwieniejący (Philodendron erubescens odmiany np. ‘Red Emerald’, ‘Red Heart’), filodendron pnący (Philodendron scandens), filodendron podwójnie pierzasty (Philodendron selloum/ Thaumatophyllum bipinnatifidum), Philodendron ‘Green Princess’.

 

Sprawdź, na jakie rośliny uważać, mając zwierzaka:

Rośliny domowe trujące dla zwierząt

Philodendron uprawa

Stanowisko ze światłem rozproszonym, żyzna, przepuszczalna gleba i regularne podlewanie, to w zasadzie tyle, co potrzebuje philodendron. Pielęgnacja tej rośliny nie jest skomplikowana i każda osoba początkująca powinna sobie poradzić z okiełznaniem tego pnącza. Miejscem o świetle rozproszonym może być np. stanowisko w pobliżu dobrze nasłonecznionego okna, ale nie bezpośrednio na parapecie, tak, aby światło nie poparzyło liści. Dobrym miejscem będzie też parapet wschodni lub zachodni. Dużo odmian filodendronów poradzi sobie również w miejscach półcienistych. Pamiętaj jednak, że odmiany o jasnych liściach, lub te z wariegacją wymagają stanowisk jaśniejszych.

 

Najlepszym podłożem do uprawy filodendronów jest luźna mieszanka różnych komponentów tzw. bigos. Składa się on z małej ilości żyznej ziemi wymieszanej z piaskiem i dużej ilości chipsów kokosowych, kory sosnowej i perlitu. Filodendrony podlewa się dopiero po prawie całkowitym przeschnięciu podłoża. Najlepiej rób to, kiedy gleba jest na górze sucha, a w okolicy korzeni  lekko wilgotna. Stan wilgotności sprawdź palcem lub przy pomocy higrometru. Nadmiar wody wylej z podstawki lub osłonki.

 

Ważnym elementem w uprawie filodendronów jest użycie podpór. Duża część odmian ma grube łodygi, więc lepiej prowadzić je w górę np. przy wsparciu palika kokosowego, niż w formie zwisającej. Filodendrony pnące to odmiany o bardziej giętkich łodygach i to one wdzięcznie wyglądają, zwisając z podwieszanych kwietników.

Starzec zwisający – podlewanie i hodowla

 

Starzec Rowleya (Senecio rowleyanus) jest jedną ze zwisających odmian starca. Roślina ta ma charakterystyczne liście w kształcie kulek. Są one osadzone na zwisających, długich pędach, co przypomina wyglądem korale, stąd nazwa zwyczajowa rośliny – sznur pereł.

Starzec kwiat doniczkowy – uprawa

Starzec zwisający jest rośliną łatwą w uprawie. Poza zapewnieniem podstawowych warunków nie potrzebuje szczególnych zabiegów uprawowych. Jeżeli poszukujesz gustownej i mało wymagającej rośliny domowej wybierz starzec. Kwiat ten jest sukulentem, co oznacza, że jest przyzwyczajony do ograniczonej dostępności wody. Kuliste liście są jego wodnym magazynem, dlatego gdy zapomnisz go podlać, nie uschnie od razu. Starce zwykle podlewa się dość rzadko, nawet raz na dwa tygodnie. Podobnie jak w przypadku uprawy innych roślin, sprawdzaj poziom wilgotności gleby i podlewaj po całkowitym jej przeschnięciu. Widocznym sygnałem do podlania roślin, są marszczące się liście.

 

Najlepszą glebą do uprawy starców jest specjalna mieszanka do kaktusów i sukulentów, z zawartością piasku i perlitu. Takie podłoże jest przepuszczalne i zapobiega gromadzeniu się wody, której nadmiar może spowodować gnicie rośliny i choroby grzybowe.

 

Przy zachowaniu odpowiednich warunków uprawy starzec zwisający może zakwitnąć drobnymi biało-różowymi kwiatami. Kiedy zakwita starzec rowleya? Kwitnienie wiąże się z wprowadzeniem rośliny w zimowy okres spoczynku. Na ten czas przenieś starca w chłodniejsze miejsce i ogranicz podlewanie do minimum. Wiosną postaw roślinę na odpowiednie stanowisko, które powinno być jasne i ciepłe. Pamiętaj też, że im wyższa temperatura, tym szybciej roślina przekwitnie. Dla ogólnego lepszego wzrostu i rozwoju rośliny w okresie wiosenno-letnim sięgnij po nawóz do sukulentów i stosuj go raz w miesiącu.

Kwiat starzec: odmiany

Starce to grupa roślin, która liczy ok. 1,5 tys. gatunków. Rośliny te rosną niemal na całym świecie i są krewnymi rumianku i mniszka, popularnie zwanego mleczem.

 

Przeczytaj dlaczego mniszek to nie mlecz:

Ciekawostki ze świata roślin. 5 faktów, o których być może słyszałaś

 

Starce przybierają różne formy od zwisających pnączy, po zwarte kępki i mini drzewka. Popularnym starcem o zwisającym pokroju jest Senecio herreianus. Ten gatunek starca jest bardzo podobny do klasycznego sznura pereł. Różnicą są liście, które mają bardziej wydłużony, łezkowaty kształt. Szczególnie lubianą odmianą tej rośliny jest Senecio herreianus ‘Purple Flush’. Charakteryzuje się ona pędami w kolorze purpury i ma wyraźnie wydłużone, fasolkowate liście, które pod wpływem światła mogą nabrać fioletowej barwy.

 

 

 

Podobną rośliną jest Senecio peregrinus ’Jumping Dolphin’, którego liście przypominają skaczące delfiny. Inne ciekawe gatunki starców to Senecio macroglossus (starzec bluszczolistny), który z wyglądu bardzo przypomina bluszcz pospolity i Senecio mikanioides, przypominający skalnicę rozłogową.

 

Domowe odmiany starca o bardziej wzniosłym pokroju to np. Senecio critiformis, Senecio kleinia i Senecio cineraria. Trzeci gatunek, występujący pod nazwą „mrozy” to starzec popielny. Kompozycje z jego udziałem nadają się zarówno do donic, jak i do gruntu. To popularny kwiat balkonowy, który przepięknie wygląda na rabatach, jednak należy pamiętać, że starzec popielny zimowanie musi odbyć w warunkach domowych.

Hoya – jak dbać?

 

Pnączem, które ma niewielkie wymagania, jest hoya. Kwiaty te potrzebują niewiele wody, jasnego stanowiska o świetle rozproszonym i luźnego i przepuszczalnego podłoża. Najbardziej znaną odmianą jest Hoya carnosa, czyli hoja różowa, która kwitnie jasnoróżowymi, gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w baldachy.

Hoya – jak dbać, by zakwitła?

Hoja jest epifitycznym sukulentem, dlatego nie potrzebuje dużo wody. Wystrzegaj się zbyt obfitego i częstego podlewania. Nawadniaj odstaną wodą w momencie, gdy podłoże prawie całkowicie przeschnie. Hoja lubi podlewanie od dołu, dlatego dobrą metodą jest umieszczenie doniczki (tej z dziurkami w dnie) w misce z wodą na kilkanaście minut lub podlewanie rośliny do podstawki.

 

Najlepszym podłożem do uprawy hoi jest luźna mieszanka do kaktusów i sukulentów lub podłoże do epifitów. Tego typu gleba jest przepuszczalna i nie utrzymuje nadmiaru wody. Hoja lubi niewielkie doniczki, dlatego przesadzaj ją, dopiero gdy korzenie dobrze się rozrosną. Gęsta bryła korzeniowa zapełniająca pojemnik sprzyja wzrostowi pędów i kwitnieniu.

 

Hoja, aby bujnie zakwitnąć potrzebuje sporo światła. Najlepsze będzie jasne miejsce, ale nie bezpośrednio nasłonecznione np. okno wschodnie. Poza tym nie przepada za nadmiernym, niepotrzebnym przestawianiem i może źle reagować na przeciągi. Postaw ją z dala od niekorzystnych warunków i unikaj zbędnej zmiany miejsca. Lepszemu wzrostowi i rozwojowi rośliny sprzyja też zraszanie jej liści miękką wodą.

Hoya – jak rozmnażać?

Hoje rozmnaża się tak, jak każde inne pnącza – poprzez tworzenie sadzonek pędowych. Istnieje jednak kilka podstawowych zasad, które dotyczą rozmnażania hoi.

 

Youtuberka Magda Krupa-Szlama przedstawiła 5 błędów związanych z ukorzenianiem hoi. Mówi, że hoja nie ukorzeni się z ogryzka (sadzonki bezliściowej), a sadzonka powinna zawierać minimum jeden, a najlepiej dwa dorosłe liście.

 

„Nie jesteśmy w stanie ukorzenić kawałka pędu bez liścia. Zupełnie inaczej niż u roślin z rodziny obrazkowatych, gdzie ogryzki ukorzeniamy bez problemu i wyrasta z nich nowa roślina. Złej jakości sadzonka pobrana z matecznika, który jest odwodniony, jest słabsza, będzie się dłużej ukorzeniać i jest większe ryzyko, że nam nic z tego nie wyjdzie”.

 

Więcej o tym, jak prawidłowo rozmnażać hoję dowiesz się z filmiku na kanale YouTube „Wiedźmi Las”.

 

Hoya odmiany

Ciekawą rośliną o charakterystycznych liściach w kształcie serc jest Hoya kerrii. Jak szybko rośnie ta odmiana? Wzrost hoi nie należy do najszybszych i ta nie jest tutaj wyjątkiem. Zanim jednoliścienny okaz wypuści pędy, może minąć dużo czasu, nawet kilka lat. W przypadku takich okazów, czyli np. popularnie sprzedawanych „serduszek w doniczkach” musisz uzbroić się w cierpliwość.

 

 

Artykuł powstał na podstawie książek i stron branżowych.