Jak być gejem i nie dać się zwariować?

Mimo rozwoju społecznego i wieloletnich badań nad orientacją i seksualnością, często zdarzają się sytuacje, w których osoby homoseksualne są dyskryminowane i wykluczane z życia społecznego – Jako gej muszę przyznać, że w Polsce żyje się coraz lepiej, ale naprawdę dużo jeszcze brakuje do komfortowego życia – przede wszystkim większej tolerancji 

„Jak być gejem i nie dać się zwariować?” Twórca tego podcastu postanowił opowiedzieć, co zmieniło się w Polsce odnośnie homoseksualizmu na przestrzeni ostatnich lat. Na swoim kanale aktywnie wspiera osoby nieheteronormatywne i opowiada o osobistych doświadczeniach. Przeczytajcie, jak wygląda nasz kraj oczami geja. 

Jak odkryłeś kim naprawdę jesteś?

Kiedyś spotykałem się z kobietami. Z perspektywy czasu myślę, że mogła mieć na to wpływ presja społeczna, ponieważ w naszym społeczeństwie przyjęte jest, że  „Chłopak, dziewczyna – normalna rodzina”. W okresie dojrzewania zacząłem odczuwać pociąg seksualny do mężczyzn i w którymś momencie uznałem, że to jest to! Mimo wszystko, rozpoznanie siebie jako homoseksualisty to długa droga. Czasem może nam się wydawać, że to chwilowy epizod, lecz z własnego doświadczenia wiem, że to tylko wątpliwości w trakcie odkrywania swojego prawdziwego „Ja”.

A więc, jak to jest w tym naszym kraju?

Bywa bardzo różnie. Generalnie wszystko sprowadza się do tego, czy wyglądasz na osobę homoseksualną. W większych miastach  pozostajesz bardziej anonimowy i względnie wolny, w mniejszych miejscowościach lub na wsi jest zdecydowanie gorzej. Wyjeżdżając na przedmieścia, często można się spotkać z osądzającym wzrokiem, zwłaszcza ze strony heteroseksualnych mężczyzn. Mieszkam w dużym mieście i tutaj ludzie coraz rzadziej zwracają uwagę na odmienność innych. Największy problem, z którym musi się zmierzyć osoba homoseksualna, związany jest z polskim prawem. Niestety, niezależnie czy to będzie miasto czy wieś, nigdzie nie mogę zaplanować swojej przyszłości – wziąć ślubu czy adoptować dziecka. Jest to dla mnie bardzo smutne i zarazem trudne.

Czy widzisz jakieś zmiany w środowisku LGBTQ+?

Widzę. Jest dużo pozytywnych zmian, zwłaszcza w większych miastach. Tolerancja wzrosła kuriozalnie. Na przykład parę lat temu spotkanie homoseksualnej pary na krakowskich Plantach graniczyło z cudem, a dziś staje się to normą. W końcu mamy więcej luzu. 

Przeczytaj także: Gwiazdy solidarne z osobami LGBT+. Co my możemy zrobić, aby pomóc?

Czy pomoc psychologiczna dla osób borykających się ze swoją orientacją jest wystarczająca?

Nie. Mamy nieustanny problem z dostępem do psychologów publicznych. Miesiącami, a nawet latami trzeba czekać na wizytę u specjalisty, bo nie każdego stać na te prywatne. Dalej istnieje problem z brakiem świadomości na temat tego, czym homoseksualizm w rzeczywistości jest. Często młodzi ludzie, którzy dopiero odkrywają swoją seksualność uważają, że dzieje się z nimi coś złego. Oskarżają się o wypaczenia, nienormalność i wierzą, że to minie. Ludzie się wstydzą i boją, więc rzadko myślą o wsparciu psychologicznym. 

Czy jako gej czujesz się dobrze w naszym kraju? 

Gdy byłem młodszy, czułem, że muszę usunąć się w cień, żeby nie sprowokować kogoś swoją homoseksualnością. Trzeba ubrać przysłowiową warstwę pancerza i nałożyć maskę, żeby czuć się komfortowo. Udało mi się wykształcić pewne mechanizmy, na przykład na randce nie pozwalam sobie na czułości z drugą osobą, bo wiem jakie to ryzykowne. Żeby czuć się bezpiecznie, nie możemy za bardzo ujawniać, kim jesteśmy.

 

Największe mity na temat homoseksualizmu? 

Jest ich mnóstwo. Warto obalić mit, że wszyscy homoseksualiści roznoszą choroby weneryczne. Wbrew pozorom, jesteśmy bardziej świadomi ryzyka zakażenia niż osoby heteroseksualne. W 2021 roku ukazał się raport, który potwierdził, że więcej przypadków zarażenia wirusem HIV wykryto u par heteroseksualnych. Przyjęło się także, że aktywny gej zawsze musi być bardziej męski, a pasywny damski. Przecież to zależy od naszych preferencji. Uważa się także, że każdy zadbany mężczyzna musi być gejem, a to nie świadczy o orientacji seksualnej. Ostatnim, choć nie mniej ważnym mitem jest, że życie geja kończy się po trzydziestce, ponieważ mamy za mało informacji poruszających tematykę życia starszych homoseksualistów. 

Gdy spotykałeś się z facetami, bałeś się tego co ludzie pomyślą?

W życiu nasłuchałem się wielu historii, dlatego na początku, gdy spotykałem się z mężczyznami popadłem w bardzo dziwny schemat. Mój potencjalny facet musiał wyglądać bardzo męsko. Nie chciałem, żeby ktoś na ulicy pomyślał, że jesteśmy parą, bo odczuwałem strach. Wtedy największym komplementem był dla mnie moment, gdy będąc na randce z mężczyzną zostaliśmy zaproszeni do klubu ze striptizem. W głowie dawało mi to potwierdzenie własnego męstwa. 

Dlaczego nadal pojawiają się sytuację, w których ludzie nie wykazują tolerancji dla LGBTQ+?

Dla większości ludzi życie sprowadza się do spłodzenia potomka, a za rodzinę, tak jak już wspomniałem, uważają mężczyznę, kobietę i dziecko. To pewien standard, więc każda odmienność wydaje im się dziwna. Kolejną kwestią jest ogólne przyzwolenie na przemoc psychiczną i fizyczną. Obecny rząd jest wrogo nastawiony do homoseksualistów, ponieważ uważa, że poddaliśmy się dziwnej, zachodniej modzie i jest to tymczasowe. Z tego powodu powstaje wiele kłamstw na nasz temat. Trzeba zapamiętać jedno – homoseksualizm istniał od zawsze, nawet wśród zwierząt, po prostu kiedyś był skrywany. Czasy się zmieniły i dziś wychodzimy na ulice, walcząc o swoje prawa.

Znasz wierzących homoseksualistów? Jak reagują na dyskryminację w kościele?

Tak, znam. Jest dużo wierzących homoseksualistów, z tą różnicą, że nie chodzą do kościoła, ponieważ nie zgadzają się z ich postulatami i panującą dyskryminacją. Niestety wielu księży w agresywny sposób wypowiada się o środowisku LGBTQ+. Traktują nas jak „tęczową zarazę” i zapominają o miłości do bliźniego. To bardzo krzywdzące.

Może zainteresuje cię również: Jaki portal randkowy wybrać?

Co poradziłbyś osobom, które jeszcze nie przeszły coming-out’u? 

Każdy, kto nie czuje się na siłach, niech pozostanie w ,,szafie”. Na każdego przyjdzie właściwy moment. Żeby dojrzeć do tak ważnej decyzji potrzeba czasu. Przyznanie się do swojej odmiennej orientacji seksualnej przed najbliższymi, wzbudza w nas wiele lęku. 

Powiedz, jak sobie z tymi wszystkimi trudnościami radzisz? 

Niedawno odnalazłem swój sposób. Zauważyłem, że w Internecie jest bardzo mało sensownych treści dla LGBT, dlatego postanowiłem nagrać podcast. Staram się wytłumaczyć innym, jak wygląda życie geja w Polsce i jak sobie radzić będąc nie-heteronormatywnym. 

Chciałbym zrobić z tego lekcje życia dla homoseksualistów, pokazać rzeczy takimi, jakimi naprawdę są. Wesprzeć innych i pomóc im zrozumieć otaczającą rzeczywistość. Robię to w lekki i zabawny sposób, żeby każdy słuchacz czuł się komfortowo. Niemniej każda historia zawiera morał, który może być wskazówką dla innych. Na razie robię to anonimowo, ale nic mnie bardziej nie cieszy, niż moment, w którym zaczynam dostrzegać efekty tej mojej, małej misji. 

Czy chciałbyś dodać coś jeszcze?

Jak mówiłem, w Polsce, żyje się coraz lepiej, jednak najbardziej przykre momenty są wtedy, kiedy zdajesz sobie sprawę, jak bardzo jesteś nieszanowany przez nasze społeczeństwo. 

Najbardziej pokazują to trudne, życiowe sytuacje, gdy na przykład twój partner leży w szpitalu i nikt nie chce ci udzielić informacji. Żyjesz z kimś latami, dzielisz jedno łóżko, a na papierze jesteś tylko nieznajomym. Polskie prawo nawet w najmniejszym stopniu nie bierze pod uwagę homoseksualistów. W dzisiejszych czasach ludzie powinni być jeszcze bardziej wyczuleni na krzywdę drugiego człowieka. Homoseksualizm nie jest chorobą, skrzywieniem ani wypaczeniem. Warto edukować siebie i bliskich oraz zaprzyjaźnić się z tolerancją i zrozumieniem. Nie powinno się przekreślać ludzi za miłość do drugiego człowieka, to jest piękna rzecz i powinna być propagowana.

Kto wie kogo w przyszłości odnajdziemy wewnątrz siebie…

Kamila Struzik

 

Podcast „Jak być gejem i nie dać się zwariować” dostępny jest na Spotify 

Zobacz też: „LGBT to nie ludzie”? 9 najbardziej ludzkich reakcji na słowa polityków o mniejszościach seksualnych