fot. Dragana Gordic / Adobe Stock
Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba ogólnoustrojowa, której głównym objawem są specyficzne zmiany na skórze. Zgrubiały, łuszczący się naskórek tworzy się na skutek nadmiernego rogowacenia. Cierpi na nią około około 2% populacji w Polsce. Łuszczyca ma charakter nawrotowy, ale na szczęście nie jest chorobą zakaźną. Po czym ją poznać? Czy istnieją łagodniejsze i groźniejsze odmiany łuszczycy? Sprawdź w poniższym artykule
Dwa podstawowe typy łuszczycy
Łuszczyca, oprócz różnych rodzajów, ma też dwa podstawowe typy, klasyfikujące ją ze względu na wiek:
• Typ I łuszczycy ‒ rozpoczyna się zwykle przed 40. rokiem życia. Jest to tzw. typ młodzieńczy, związany z dziedziczeniem. Występuje w rodzinie i bywa, że ma ona dość ciężki przebieg.
• Typ II łuszczycy ‒ ma swój początek między 50. a 70. rokiem życia. Charakteryzuje się łagodniejszym przebiegiem i nie musi być dziedziczny.
Rodzaje łuszczycy
Łuszczyca nie jest jednorodną dysfunkcją. Istnieją różne rodzaje łuszczycy. Warto to wiedzieć, ponieważ prawidłowa diagnoza pozwala dobrać odpowiednie leczenie. Każdy rodzaj łuszczycy charakteryzuje się specyficznymi symptomami. Właśnie dlatego tak istotne jest Zrozumienie różnic pomiędzy nimi. Ważne, by skonsultować się z dermatologiem, który odpowiednio zidentyfikuje jej rodzaj.
Do najpowszechniejszych rodzajów łuszczycy należą:
Łuszczyca skóry zwyczajna (plackowata)
Specyficzne zmiany skórne są w tym przypadku zlokalizowane w obrębie kolan, łokci oraz owłosionej skóry głowy, czasem też w dolnych partiach pleców. Poznasz ją po wypukłych, czerwonych wykwitach, na których gromadzi się warstwa obumarłych komórek naskórka. Niestety ogniska choroby powodują duży dyskomfort i swędzenie, a nierzadko mają też tendencję do pękania i krwawienia.
Łuszczyca odwrócona
Poznasz ją po żywoczerwonych wykwitach, które tworzą się w zgięciach ciała: pod pachami, w zgięciach rąk, pod kolanami i w pachwinach. To trudno gojące się miejsca, a zmiany skóry są podatne na podrażnienia wywołane tarciem. Ten rodzaj łuszczycy jest dość powszechny u osób otyłych z wydatnymi fałdami skóry.
Łuszczyca krostkowa
To rodzaj łuszczycy, który może pojawiać się jedynie na wybranych obszarach skóry (np. ramiona i stopy) lub pokryć znaczną powierzchnię ciała. Łuszczyca ta przybiera formę niewielkich krostek z czerwoną obwódką. Najpierw obserwuje się znaczne zaczerwienienie skóry, a dopiero potem tworzą się krosty (pęcherzyki) i łuski.
Erytrodermia łuszczycowata (tzw. łuszczyca uogólniona)
To na szczęście rzadka forma łuszczycy pospolitej. Objawia się rozległym zapaleniem, świądem i bolesnymi zmianami skórnymi. Atakuje znaczną powierzchnię ciała. W tym rodzaju łuszczycy skóra ma tendencję do schodzenia całymi płatami. Towarzyszy jej podwyższone tętno, obrzęk spowodowany zatrzymaniem płynów w organizmie i wzrost temperatury ciała. Ten rozdaj łuszczycy bywa groźny ‒ może powodować zapalenia płuc lub nawet niewydolność mięśnia sercowego.
Łuszczyca stawowa
W tym przypadku procesem chorobowym objęte są stawy, a w ich obrębie tworzą się stany zapalne, które powodują poranną sztywność. Są groźne, ponieważ często wywołują zniekształcenia, a w efekcie prowadzą do trwałej niepełnosprawności. Typ reumatoidalny łuszczycy stawowej bywa trudny do zdiagnozowania z tego względu, że jego objawy są podobne do reumatoidalnego zapalenia stawów. Łuszczycowe zapalenie stawów może dotyczyć każdej części ciała.
