Helikonia ‒ roślina, której nie może zabraknąć w Twojej kolekcji
Amazonia w twoim ogrodzie
Każdy sezon przynosi ze sobą nowe trendy, także w roślinnym świecie. Staramy się na bieżąco obserwować je i relacjonować Klientom naszego centrum ogrodniczego. W ciągu ostatnich lat absolutnym hitem stała się helikonia. Ta piękna roślina o kwiatach w intensywnych kolorach charakteryzuje się tropikalnym wyglądem, łatwą uprawą oraz szybkim wzrostem. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje o tym gatunku, najczęściej występujące odmiany oraz porady dotyczące ich prawidłowej pielęgnacji i rozmnażania
Helikonie ‒ co warto wiedzieć o tym gatunku?
Helikonia to roślina spokrewniona z bananowcem i wyglądem go przypominająca. Ta wyjątkowo atrakcyjna bylina tropikalna przykuwa uwagę kolorowymi kwiatami, które wyróżniają się na tle zielonych liści. Znanych jest kilkadziesiąt gatunków helikonii, ale w uprawie domowej dostępne jest zaledwie kilka z nich, w tym najczęściej spotykane: helikonia dziobata (Heliconia rostrata) i helikonia papuzia (Heliconia psittacorum). Obie pochodzą z tropikalnych rejonów Ameryki Południowej, a w naturze ozdabiają kwiatami lasy tropikalne.
Szukasz wymarzonych roślin do swojego domu i ogrodu? Sprawdź asortyment centrum ogrodniczego Hortorus.
Odmiany helikonii
Helikonia dziobata
Helikonia dziobata ma pokrój wzniesiony, w warunkach naturalnych dorasta do 4 metrów i wyglądem przypomina strelicję. Jej blaszki liściowe często są postrzępione, co jest objawem naturalnym, a nie efektem uszkodzenia mechanicznego. Rozmnaża się za pomocą kłączy znajdujących się pod ziemią. Jej największą ozdobą są okazałe kwiaty, które pojawiają się jednak wyłącznie na prawidłowo pielęgnowanych roślinach. Właściwe kwiaty są wprawdzie małe i niepozorne, ale otaczające je barwne i okazałe podkwiatki w kolorze czerwonym z żółtym wierzchołkiem wyglądają już bardzo atrakcyjne i egzotyczne. Kwiatostany mają kształt przewieszającego się, płaskiego kłosa.
Helikonia papuzia
Helikonia papuzia osiąga mniejsze rozmiary, w warunkach naturalnych dorasta do 2 – 3 metrów, a uprawiana w domu osiąga około 1 m wysokości. Podobnie jak helikonia dziobata ma tendencję do mocnego rozrostu na boki za pomocą podziemnych kłączy. Jej liście także przypominają liście strelicji lub bananowca, ale są smuklejsze niż u poprzedniego gatunku, z mniej wyraźnymi nerwami. Największą różnicę między obiema roślinami stanowią kwiaty, które u helikonii papuziej mają postać wzniesionych, kłosowych kwiatostanów, złożonych z kilku wydłużonych, łódkowatych, pomarańczowych podkwiatków, otaczających drobne kwiaty właściwe.
Helikonie — wymagania
Ze względu na swoje rozmiary, helikonie najlepiej od razu posadzić w obszernej donicy, która zapewni wystarczającą ilość miejsca do rozrastania się. Podłoże dla helikonii powinno być żyzne, przepuszczalne, ale dobrze utrzymujące wilgoć przy korzeniach. Przy podlewaniu helikoni należy być ostrożnym, ponieważ rośliny te tak samo źle znoszą nadmierną suszę, jak i zalanie. Aby uniknąć skrajnych sytuacji, warto wysypać na dno doniczki warstwę drenażu. Oprócz wilgotnego podłoża helikonie, preferują powietrze o podwyższonej wilgotności, co możemy uzyskać stawiając doniczkę z rośliną na większej podstawce wypełnionej stale wilgotnym keramzytem. Jeśli dysponujemy nawilżaczem powietrza, warto ustawić go w pobliżu naszej egzotycznej piękności.
Szukasz helikonii do swojego domu? Sprawdź najlepsze okazy w Centrum Ogrodniczym Hortorus.
Nawożenie i światło sprzyjające helikonii
Helikonie potrzebują dużo światła słonecznego, jednak zbyt silne, bezpośrednie promienie słońca wpadające przez okno południowe, mogą poparzyć liście. Jeśli słońca będzie zbyt mało, roślina przestanie kwitnąć. Pamiętajmy, aby regularnie przecierać liście z kurzu, aby mogły w pełni korzystać z docierającego do nich słońca. W sezonie wegetacyjnym rośliny będą też wdzięczne za systematyczne zasilanie ich rozcieńczonymi nawozami dla roślin kwitnących.
Jak rozmnożyć helikonie?
Rozmnażanie tej rośliny nie jest trudne. Najlepiej podczas wiosennego przesadzania odłamać zdrowy kawałek kłącza wraz z wyrastającymi z niego pędami. Najlepiej, aby oddzielony fragment kłącza miał co najmniej 2 pędy oraz własne korzenie. Taka sadzonka po przesadzeniu do nowej doniczki bez problemu podejmie wzrost.