Florence + The Machine: Miłość, przemoc i alkohol

Fascynująca, renesansowa postać. Florence Welch od ponad dekady w swojej muzyce mierzy się z tematami miłości i przemocy, o której trywializowanie była oskarżana, kobiecości i męskości. Na najnowszej płycie, która ukazała się 13 maja, zamierza się na coś jeszcze większego: nierówność płci w kontekście macierzyństwa i zakładania rodziny. I jak zawsze – bez najmniejszych ogródek

Kiedy w 2009 roku Florence + The Machine wydali swoją pierwszą płytę „Lungs” świat – słusznie – oszalał na ich punkcie. Połączenie soulowego klimatu z artystycznym rockiem, mający momentami rozmach godny samej opery oraz bardzo mrocznych i jednocześnie bardzo romantycznych tekstów, okazało się godne wielokrotnej platyny w wielu krajach.

Muzyka niezwykle rozbudowana, a jednocześnie pozbawiona pretensjonalności rocka progresywnego to jedna z zalet zespołu. Drugą jest sama wokalistka – Florence Welch – której teksty jakimś magicznym sposobem są bezpośrednie, ale zarazem głęboko poetyckie. Nad tematem miłości, seksu, śmierci, małżeństwa i poczucia winy. Welch pochyla się z chirurgiczną niemal bolesnością. W jednym z wywiadów porównała swoje teksty do sztuki renesansowej, w kwestii złożoności tematów. Sugerują to także okładki płyt w stylu Botticellego. A po debiucie, wraz ze zwiększoną liczbą wywiadów z artystką, dowiadywaliśmy się też coraz więcej o tym, jak dużo z tematów tych tekstów podrzuca jej samo życie.

Florence + The Machine. Dwie miłości: muzyka i alkohol

Siedem lat temu Florence przestała pić. Opowiadała wtedy otwarcie o tym, jak ważną częścią jej tożsamości był alkohol. Cztery lata później w rozmowie z „The Rolling Stone” przyznała też, że picie było dla niej równie ważne, co muzyka.

W którymś momencie musiałam przestać. To już nie chodziło o zdrowie. Wiedziałam, że jeśli nie przestanę to umrę.

Ale Florence nie śpiewa o swojej miłości do alkoholu, choć ten zapewne odgrywał istotną rolę w tym jak miłości przeżywała. Pewnie dlatego w tekstach artystki obok miłości często pojawia się przemoc. W tym przypadku jednak nie chodzi o domową przemoc, której doświadczyła (a przynajmniej nie udało mi się znaleźć nigdzie informacji o tym), ale o obsesji Florence na punkcie samego słowa „violence” („uważam, że jest piękne” – mówiła w wywiadach) oraz o gwałtownym przeżywaniu emocji (w rozumieniu słowa „violent”).

Utwór „Kiss with a fist” z pierwszego albumu był jednoznacznie interpretowany, jako kompozycja o przemocy domowej. Słowom

„ty uderzyłeś mnie raz, ja ci oddałam, ty mnie kopnąłeś, ja cię spoliczkowałam, ty rozbiłeś talerz nad moją głową, a ja podpaliłam nasze łóżko”

towarzyszy raczej prosty rockowy riff, a klimat jest bardziej taneczny niż przerażający. W końcu Florence śpiewa

„pocałunek pięścią jest lepszy niż żaden”.

Część odbiorców była tym utworem oburzona. Wiele osób – ofiar przemocy domowej – pisało, że Florence trywializuje przemoc domową, a utwór jest wyzwalaczem traumy.

Przeczytaj koniecznie:

O co w ogóle chodzi z tą Billie Eilish?

W odpowiedzi na swoim, wtedy jeszcze istniejącym, koncie MySpace Welch napisała:

„>>Kiss with a fist<< NIE jest piosenką o przemocy domowej. Chodzi o dwoje ludzi popychających się nawzajem do psychologicznych skrajności, ponieważ się kochają. Piosenka nie dotyczy jednej osoby, która została zaatakowana, ani żadnej rzeczywistej przemocy fizycznej, w tej piosence nie ma ofiar. Czasami miłość dwojga ludzi do siebie jest destrukcyjną siłą. Ale nie mogą tego robić w inny sposób, ponieważ to ich łączy, cieszą się dramatem i wciskaniem sobie nawzajem guzików. Jedynym sposobem na wyrażenie tych ekstremalnych emocji są ekstremalne obrazy, z których wszystko jest fantazją i nic w piosence nie jest oparte na rzeczywistości”.

Ten rodzaj relacji i formę miłości – skrajne, gwałtowne do granic przemocy psychicznej – Florence w swojej muzyce będzie eksplorować jeszcze niejednokrotnie.

Florence: Matka czy artystka?

Relacje Welch z mężczyznami lub też może raczej z męskim światem, są zresztą dosyć specyficzne. W rozmowach z mediami wielokrotnie podkreślała jak trudna – czy też trudniejsza – jest droga kobiety w przemyśle muzycznym.

„Jako kobieta często musisz krzyczeć w pustkę”

– mówiła w rozmowie z brytyjskim „Vogue”. A w innym wywiadzie dodała, że trudniej jest również być artystką i posiadać rodzinę.

„Jako artysta nigdy tak naprawdę nie myślałem o swojej płci. Po prostu żyłam. Byłam tak dobra jak mężczyźni i po prostu wychodziłam tam i dopasowywałam się do nich za każdym razem.” 

– pisała w oświadczeniu przy okazji wydania utworu „Kings” zwiastującego nadchodzącą płytę jej zespołu „Dance Forever”. I dodała:

„Ale teraz, myśląc o byciu kobietą po trzydziestce i przyszłości, nagle czuję to rozdarcie mojej tożsamości i moich pragnień. Bycie artystką, ale także pragnienie rodziny, może nie być dla mnie tak proste, jak dla moich męskich odpowiedników”.

We wspomnianym utworze śpiewa

„Kłócimy się w kuchni o to czy mieć dzieci. O koniec świata i o skalę mojej ambicji. I o to ile warta tak naprawdę jest sztuka (…) Nie jestem matką, nie jestem żoną, jestem królem. Bycie kobietą to wyzwanie, trzeba się ciągle dostosowywać. I kiedy myślisz, że już wszystko masz opanowane, coś nowego zaczyna się dziać”.

W ramach promocji nowej płyty, Florence + The Machine wyruszy w trasę i odwiedzi także Polskę. Artystka ze swoim zespołem wystąpi na Orange Warsaw Festival 2022. Koncert odbędzie się 4 czerwca / fot. materiały prasowe

Muzyka Florence + The Machine jest jak żywy, dojrzewający organizm. Po młodzieńczej burzliwości przyszedł czas na Florence ponad 30-letnią, która nad rozbijanie talerzy przedkłada rozterki związane z macierzyństwem. Jak to w życiu. A sama muzyka? Jak zawsze teatralna, dramatyczna, pełna skrajności i emocjonalności.

Zupełnie jak w życiu.