Dziecko dla odważnych

Poradników dla młodych rodziców napisano już cale tomy. Przede wszystkim można się z nich dowiedzieć, że dziecko w każdej chwili może:

a) wypaść z łóżeczka,
b) wypaść z wózeczka,
c) ba, nawet z okna
d) może na siebie coś wylać
e) albo się po prostu zakrztusić i udusić

To trzeba zobaczyć! / fot. materiały prasowe

Podczas czytania takiego poradnika rodzice trzęsą się bardziej, niż gdyby właśnie oglądali horror. Czym różni się od innych poradników poradnik Leszka Talko, którego adaptację prezentujemy na scenie? Dowiemy się z niego, nie co MY możemy przypadkiem zrobić dziecku, lecz co z premedytacją dziecko może zrobić NAM.

„A więc będziecie mieli dziecko. Gratulacje. A może to przyjaciołom urodzi się dzidziuś? To wspaniale. Myślicie sobie, że jest pięknie. I macie rację. Myślicie sobie, że wasze życie się zmieni – macie rację. Marzycie o życiu jak z obrazka w piśmie ilustrowanym: wy zrelaksowani, a uśmiechnięty maluszek rozkosznie gaworzy – no cóż, to nie do końca prawda. Sądzicie, że wasze życie się nie zmieni? Nic bardziej błędnego. Wasze małżeństwo przewróci się do góry nogami, zaczną się kłopoty w pracy i będziecie zmęczeni tak jak nigdy, i być może jedno z was zwariuje. Myślicie sobie, że to przesada? Ha, żeby to była choć połowa prawdy.”

„Dziecko dla odważnych” to poradnik dla wszystkich, którzy zamierzają mieć dzieci, mają dzieci i chcą ich więcej, dla tych, co maja dzieci i maja ich serdecznie dość. Ci którzy dzieci nie mają i nie zamierzają za żadne skarby świata ich mieć, również znajdą w tym tekście wiele dla siebie.

spektakl na podstawie książki Leszka K. Talko / fot. materiały prasowe

występują: Beata i Tomasz Schimscheinerowie

adaptacja i reżyseria: Justyna Kowalska
scenografia: Ewa Pietras
muzyka: Michał Dymny
ruch sceniczny: Tomasz Wesołowski
światło: Dariusz Nawrocki
asystent reżysera: Agnieszka Zieleziecka

produkcja: Fundacja Gospodarstwo Teatralne
mecenas spektaklu: Wawel

Premiera
27 stycznia 2014 godz 19
Scena Teatru STU
Kraków

TOMASZ SCHIMSCHEINER
Absolwent PWST w Krakowie, którą ukończył w 1989r. Od 1991-2016r. związany z teatrem Ludowym w Krakowie. Występował w wielu produkcjach teatralnych, telewizyjnych i filmowych współpracując z wieloma wybitnymi reżyserami. Szerszej publiczności jest znany z serialu „Na Wspólnej” rola: Andrzej Brzozowski oraz z „Tańca z Gwiazdami” gdzie tańczył w parze z Kamilą Kajak.

Od 1991 roku współpracuje z firmą producencką Bereś & Baron Media Productions, gdzie pracuje jako aktor, drugi reżyser, współproducent min. przy takich produkcjach jak:
„Historia filozofii po góralsku”, „Anioł w Krakowie”, „Zakochany Anioł”.

Od 2008 roku prezes fundacji „Wawel z rodziną” wspierającej osierocone dzieci, niepełne rodziny, osoby dotknięte sytuacją losową.

Mąż Beaty i ojciec dwóch córek.

BEATA SCHIMSCHEINER

Aktorka teatralna i filmowa, ukończyła PWST w Krakowie. Związana na stałe z Teatrem Ludowym w Krakowie, w którym zagrała w ponad 40 przedstawieniach. Gościnnie pojawia się również w wielu polskich serialach, m.in.:
„Na Dobre i na złe”,
„Na wspólnej”,
„Majka”,
„Magda M.”,
„Plebania”.

Została nominowana do Orłów 2002 w kategorii najlepsza drugoplanowa rola kobieca za rolę Ramony w filmie „Anioł w Krakowie”.

Rola w filmie „Heniek” zaowocowała nagrodą Jantar za Aktorskie Odkrycie Ekranu
podczas Koszalińskiego Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” oraz była nominowana do Złotej Kaczki przez magazyn „Film”.

Żona Tomka i matka dwóch córek – Leny i Adeli.

FRAGMENT RECENZJI
„Sami, poza swym Teatrem Ludowym, którego są aktorami, przygotowali także spektakl Beata i Tomasz Schimscheinerowie i właśnie pokazali go premierowo w STU. Mając dwie córki – jedna na IV roku PWST, druga ledwo 5,5-letnia – dobrze znają wszelkie odcienie bycia rodzicem. Blaski i wrzaski, męki i udręki, słabości i radości. I taką opowieść, wywiedzioną z zabawnej książki Leszka K. Talki „Dziecko dla odważnych.
Szkoła przetrwania”, przygotowali dla tych, którzy rodzicami są lub będą. Nie wiem, ile razy przerywały akcję to oklaski, to fontanny śmiechu; aktorskie małżeństwo bawi siłą komediowego talentu oraz wdzięku, brawurowo przeistaczając się z zatroskanej mamy i taty w mniejszego lub ciut większego berbecia, co to… Co ja będę opowiadał.
To trzeba zobaczyć! Ich pojedynki słowne, jak i cielesne, przekomarzania się jako rodziców i pełne fantazji szarże, gdy pokazują, ile może Kudłata, do czego zdolny jest Pitu. Trzeba zobaczyć Beatę Schimscheiner, gdy zachwyca się mrówką, „Schimiego” jako Teletubisia lub podczas skoku na bank… Dawno się tak nie bawiłem. Tak nas bawi to sympatyczne małżeństwo; i siebie też, choć wyobrażam sobie, ile pracy kosztowało ich przygotowanie tak forsownego, utrzymanego w tempie spektaklu. (A nawet w przerwie idą robić dzieci).
Kiedy i gdzie pokażą spektakl po tej premierze? W STU, w Ludowym? Gdziekolwiek by grali, obecność obowiązkowa. Przyjemność wielka – zapewniona!”
Wacław Krupiński: KULTURAŁKI