Czym jest preeklampsja? Kilka przydatnych informacji

Preeklampsja – inaczej stan przedrzucawkowy – to zespół objawów pojawiających się u kobiety po 20 tygodniu ciąży, powiązany przede wszystkim z nadciśnieniem oraz białkomoczem. Rozwój i powikłania preeklampsji mogą być wyjątkowo niebezpieczne zarówno dla matki, jak i dla płodu, dlatego po rozpoznaniu stanu przedrzucawkowego pacjentka musi zostać poddana hospitalizacji, stałemu monitorowaniu parametrów życiowych oraz leczeniu

Preeklampsja – co to takiego?

Preeklampsja jest zespołem objawów chorobowych, mogących pojawić się po 20 tygodniu ciąży, podczas porodu, a także w połogu. Do symptomów tych zalicza się podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (powyżej 140/90 mm Hg) wraz z towarzyszącym mu intensywnym białkomoczem (powodującym utratę powyżej 300 mg białka na dobę). Stan przedrzucawkowy diagnozuje się również wtedy, gdy u pacjentki nie ma białkomoczu, ale prezentuje ona inne objawy preeklampsji (o których piszemy w dalszej części artykułu).

Niestety, do tej pory nie ustalono bezpośrednich, pewnych przyczyn wystąpienia stanu przedrzucawkowego. Wyodrębniono jednak czynniki ryzyka wpływające na zwiększenie prawdopodobieństwa preeklampsji. Wśród nich wyróżnia się:

• tak zwane „pierworództwo” – stan przedrzucawkowy częściej pojawia się w pierwszej, niż w kolejnych ciążach (przy czym jego wystąpienie w pierwszej ciąży również uznaje się za czynnik ryzyka jego wystąpienia w drugiej i kolejnych ciążach);
• ciążę bliźniaczą, lub, ogólnie – wielopłodową;
• występowanie u ciężarnej chorób towarzyszących jeszcze przed ciążą, dających objawy również w trakcie ciąży (chodzi tu przede wszystkim o nadciśnienie tętnicze, cukrzycę, cukrzycę ciążową, otyłość, ale także choroby autoimmunologiczne – w tym choroby reumatologiczne);
• wiek matki poniżej 18 lat lub powyżej 35 lat;
• obciążony wywiad rodzinny, czyli wystąpienie stanu przedrzucawkowego w ciąży u matki lub siostry pacjentki.

Preeklampsja – objawy stanu przedrzucawkowego i diagnostyka

Objawy preeklampsji to przede wszystkim podwyższone ciśnienie tętnicze krwi (co jest niepokojące zwłaszcza u kobiet, które wcześniej nie chorowały na nadciśnienie), a także białkomocz, ujawniony w badaniach laboratoryjnych. Co istotne, nie u wszystkich pacjentek obserwuje się utratę białka wraz z moczem, natomiast na stan przedrzucawkowy wskazują także inne objawy – w tym bóle głowy, bóle w nadbrzuszu, nieostre widzenie i zaburzenia funkcjonowania OUN. Dodatkowo w rozwoju preeklampsji odnotowuje się wzrost aktywności enzymów wątrobowych oraz małopłytkowość (ubytek płytek krwi – trombocytów).

U kobiet z podejrzeniem rozwijającego się stanu przedrzucawkowego wykonuje się szereg badań laboratoryjnych i, jeśli to konieczne, również obrazowych, z uwagi na wielonarządowy charakter schorzenia. Zazwyczaj taka pacjentka pozostaje pod opieką lekarzy w szpitalu – w dużej liczbie przypadków do zakończenia ciąży.

Stan przedrzucawkowy – postępowanie terapeutyczne i zapobieganie

Leczenie stanu przedrzucawkowego w warunkach szpitalnych obejmuje przede wszystkim kontrolę oraz normowanie ciśnienia tętniczego krwi u ciężarnej, a oprócz tego podawanie siarczanu magnezu, zmniejszającego ryzyko przekształcenia się stanu przedrzucawkowego w rzucawkę (czyli bezpośrednie zagrożenie życia). Monitorowanie parametrów życiowych uwzględnia również badanie czynności nerek, poziomu elektrolitów czy enzymów wątrobowych. W przypadku dobrych wyników badań przyjmuje się postawę wyczekującą, do osiągnięcia co najmniej 37 tygodnia ciąży – wówczas kończy się ciążę, wywołując poród. W rzadkich przypadkach, gdy pacjentka nie reaguje na leczenie i wzrasta ryzyko wystąpienia powikłań (rzucawka wraz z drgawkami, niewydolność wielonarządowa, zespół HELLP), ciążę należy zakończyć od razu.

W zapobieganiu rozwinięcia się preeklampsji istotne jest przede wszystkim rozpoznanie i zidentyfikowanie czynników ryzyka występujących u danej pacjentki, a oprócz tego wykonanie badań laboratoryjnych, mających na celu pomiar parametrów mogących wskazywać na wysokie prawdopodobieństwo wystąpienia stanu przedrzucawkowego. Więcej informacji o tych istotnych parametrach, a także o samej preeklampsji, znajduje się tutaj: https://www.synevo.pl/preeklampsja/. W ramach profilaktyki można wdrożyć także leczenie z uwzględnieniem kwasu acetylosalicylowego i leków wspierających kontrolę ciśnienia krwi.

Źródło: artykuł sponsorowany