fot. Envato Elements
Piłka ręczna to popularna gra zespołowa, która może być uprawiana przez dzieci i dorosłych. Gra jest widowiskowa, ponieważ obfituje w nagłe zwroty akcji. W grze uczestniczy wielu zawodników, którzy zdobywają duże ilości punktów. Poza tym, sędziowie dbają o odpowiednie tempo gry oraz zwracają uwagę zawodnikom na tak zwaną grę pasywną
Czym zatem jest gra pasywna w piłce ręcznej?
Piłka ręczna to sport zespołowy, który popularny jest wśród młodzieży szkolnej. Nie wymaga on dużych nakładów finansowych. Wystarczy wygodne ubranie i dobra piłka do gry np. https://sklep.sportspro.pl/kempa-pilki. W grze mogą uczestniczyć zawodnicy praktycznie w każdym wieku, ale muszą wykazywać się odpowiednią wytrzymałością fizyczną. Sędziowie dbają bowiem o to, aby nie dochodziło do tak zwanej gry pasywnej. Zakaz takiej gry wpisany jest w zasady zawodów i wpływa na dużą atrakcyjność rozgrywek. Gra pasywna polega bowiem na nieuprawnionym przetrzymywaniu piłki przez zawodników danej drużyny, w sytuacji w której ta drużyna nie dąży do szybkiego zdobycia bramki. Błąd może być zatem zgłoszony przez sędziego, który zauważy, że zawodnicy jednej z drużyn przez co najmniej kilkanaście minut nie próbują oddać rzutu na bramkę. Takie działanie sprawia, że akcja zwalnia, a sport przestaje być widowiskowy.
W jaki sposób sędzia może sygnalizować grę pasywną?
Decyzję o uznaniu danej gry za pasywną zawsze podejmuje sędzia kierując się odpowiednimi przepisami. W momencie, w którym zauważy on i uzna grę za pasywną, unosi prawą rękę. Gest ten stanowi rodzaj sygnału ostrzegawczego dla zawodników, którzy powinni przyspieszyć akcję gry i próbować zdobyć punkt dla swojej drużyny. W przypadku braku podjęcia akcji przez zawodników, sędzia ma prawo odgwizdać błąd w grze i przekazać piłkę drużynie przeciwnej.
Po jakim czasie sędzia ma prawo stwierdzić grę pasywną?
Gra pasywna to zagrywka, która pogarsza jakość gry zawodników oraz negatywnie wpływa na odbiór meczu przez kibiców. Gra pasywna nie jest zatem pożądana i nie jest lubiana zarówno przez sędziów, kibiców, jak również przez zawodników drużyny przeciwnej. Przetrzymywanie piłki, które nie ma na celu zdobycia punktu oraz rozwinięcia akcji to gra na zwlokę, nie wpisuje się to w zasady gry zgodnie z duchem fair play. Zmiany w zasadach dotyczących gry pasywnej dokonane zostały w 2015 roku podczas Mistrzostw Świata Piłki Ręcznej, które odbywały się w Danii. Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej (IHF) ogłosiła wówczas regulacje, zgodnie z którymi wprowadzono pojęcie gry pasywnej. Przepisy stały się wówczas przejrzyste, jasne i sprawiedliwe. Tego rodzaju regulacje były koniczne, ponieważ wcześniej stwierdzenie gry pasywnej miało charakter subiektywny i w dużej mierze zależało od sędziego.
Wprowadzone regulacje ujednoliciły zasady i sprawiły, że błąd gry pasywnej oparty staje się na konkretnych przepisach, a nie jedynie na opinii sędziów. Zgodnie z wprowadzonymi przepisami, po zasygnalizowaniu gry pasywnej przez sędziów zawodnicy mają możliwość oddania jedynie sześciu podań mających na celu zdobycie bramki. W sytuacji, w której zawodnicy oddają więcej niż sześć podań, sędziowie mają możliwość odgwizdania błędu oraz przekazania piłki drużynie przeciwnej. Warto wspomnieć również o tym, że w latach osiemdziesiątych również podejmowane były próby, które miały na celu uregulowanie przepisów związanych z grą pasywną. Komisja sędziowska ligi rosyjskiej oponowała za tym, aby gra pasywna w piłce ręcznej nie mogła trwać dłużej niż czterdzieści pięć sekund. Po tym czasie piłka miałaby trafiać do drużyny przeciwnej. Próby wprowadzenia tego rodzaju przepisów nie spotkały się jednak z większym zainteresowaniem.
W jakich sytuacjach może być stwierdzana gra pasywna?
Sędziowie mogą stwierdzić grę pasywną w jedynie ściśle określonych sytuacjach, w tym choćby w momencie, w którym osłabiona składem drużyna nie podejmuje działań mających na celu zdobycie punktu oraz gra na zwłokę. Poza tym, błąd gry pasywnej może być odgwizdany wówczas gdy zawodnik z pola lub bramkarz drużyny, która przegrywa dany mecz na chwilę przed końcem danego spotkania próbuje wyrzucać piłkę w kierunku zawodników z drużyny przeciwnej i w ten sposób chce zyskać na czasie.
Gra pasywna może być również stwierdzona w sytuacji, w której zawodnicy drużyny, która przeprowadza atak na bramkę przeciwnika celowo i z premedytacją wprowadzają piłkę do gry na swoją połowę boiska, a także wówczas gdy zawodnicy z danej drużyny przez pewien czas nie dążą do wprowadzenia piłki do gry na pole należące do drużyny przeciwnej. Wymienione sytuacje są niepożądane, ponieważ zdecydowanie pogarszają atrakcyjność gry oraz ograniczają możliwość zdobycia punktów przez drużynę przeciwną. Gracze nie mają bowiem wówczas możliwości przejęcia piłki i rozegrania skutecznej akcji. Warto dodać, że w czasie szybkiego i dynamicznego meczu zawodnicy wymieniają nawet przeszło sto akcji. Prowadzenie gry pasywnej zdecydowanie ogranicza ilość podań i sprawia, że mecz staje się mało atrakcyjny. Tego rodzaju mecze nie cieszą się zainteresowaniem kibiców i działają deprymująco na zawodników.
