Co warto wiedzieć o wirusie brodawczaka ludzkiego?

Wirus brodawczaka ludzkiego (HPV) to szeroka grupa wirusów DNA. Odkryto ponad 100 jego typów. Część z nich odpowiada za powstanie łagodnych zmian, a część jest czynnikiem sprawczym choroby nowotworowej. Sprawdź, jak można zarazić się wirusem HPV i jak ograniczyć ryzyko jego transmisji

Co to jest wirus brodawczaka ludzkiego?

Wirus brodawczaka ludzkiego to bardzo rozpowszechniony w społeczeństwie patogen. Szacuje się, że w ciągu życia kontakt z nosicielem HPV ma około 80% ludzi. Wirus atakuje skórę i wilgotne błony śluzowe, takie jak wnętrze odbytu czy jamy ustnej. Zakażenie może mieć rozmaity przebieg. U części osób nie daje żadnych objawów albo towarzyszą mu objawy przemijające i niegroźne. Jednakże w przypadku, gdy organizm nie poradzi sobie z zakażeniem w ciągu kilku miesięcy (do 2 lat), istnieje ryzyko poważnych konsekwencji. W wyniku przewlekłego zakażenia może dojść do rozwoju nawet chorób nowotworowych. Typy wysokiego ryzyka (onkogenne) to najczęściej HPV 16 i 18, które odpowiadają za około 2/3 przypadków raka szyjki macicy. Inne wysokoonkogenne typy HPV to: 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 i 59, które mogą doprowadzić do raka odbytu, prącia, gardła, głowy czy szyi.

Jak można zarazić się wirusem HPV?

Do zakażenia wirusem brodawczaka ludzkiego dochodzi wyłącznie z człowieka na człowieka w wyniku bezpośredniego kontaktu z nosicielem. Najczęściej transmisja patogenu ma miejsce podczas współżycia płciowego – pochwowego, analnego lub oralnego. Możliwe jest także zakażenie się poprzez kontakt ze zmianami skórnymi lub na błonie śluzowej oraz ze śliną lub krwią osoby zakażonej. Zwraca się uwagę również na możliwość transmisji wirusa z matki na dziecko podczas porodu (drogą wertykalną), choć są to rzadkie sytuacje.

Profilaktyka zakażenia wirusem HPV

Profilaktyka zakażenia wirusem HPV obejmuje szereg działań, wśród których wymieniane są zwłaszcza:

• ograniczenie liczby partnerów seksualnych, powstrzymanie się od przygodnej aktywności seksualnej, stosowanie zabezpieczenia w postaci prezerwatyw,
• unikanie bezpośredniego kontaktu, np. uścisku rąk, z osobami z widocznymi brodawkami, ale i z przedmiotami, z których one korzystały,
• dbałość o higienę – częste mycie i dezynfekowanie rąk,
• noszenie obuwia ochronnego w miejscach użyteczności publicznej typu pływalnie, łaźnie, szatnie, hotele,
• badanie cytologiczne – pozwala wykryć na wczesnym etapie zmienione komórki, z których rozwinąć się może nowotwór w obrębie narządu rodnego,
• szczepienie HPV, które jest skuteczne wyłącznie u osób niezakażonych wirusem, podawane najlepiej przed rozpoczęciem współżycia seksualnego, może być aplikowane przedstawicielom obu płci.

Jakie są szczepionki na HPV?

Dostępne są trzy szczepionki przeciw HPV, których schemat podawania przedstawia się następująco:

• 2-walentna – zawiera białka wirusa brodawczaka ludzkiego typu 16 i 18, przeznaczona dla osób po 9. roku życia,
• 4-walentna – zawiera białka wirusa brodawczaka ludzkiego typu: 6, 11, 16 i 18, przeznaczona dla osób po 9. roku życia,
• 9-walentna – zawiera białka wirusa brodawczaka ludzkiego typu: 6, 11, 16, 18, 31, 33, 45, 52 i 58, przeznaczona dla osób po 9. roku życia.

W przypadku osób do 15. roku życia szczepienie składa się z dwóch dawek podanych w odstępie 6–12 miesięcy, a u osób w wieku powyżej 15 lat – z trzech dawek. Dwie dawki aplikowane są wówczas kolejno 2 miesiące i 6 miesięcy po pierwszej dawce.

źródło: materiał Partnera MK