Co musisz wiedzieć o niedoczynności tarczycy?

Kluczowy dla tej choroby jest gruczoł tarczowy, który odpowiada za stężenie hormonów. Jeśli jest ono niedostateczne, mówi się o niedoczynności tarczycy. Choroba ta jest groźna, a ponadto z racji różnorodnych objawów często bywa mylona z innymi przypadłościami

Na niedoczynność tarczycy cierpi coraz więcej osób, dlatego przybliżamy charakterystykę tej choroby oraz wyjaśniamy najważniejsze pojęcia z nią związane. Jakie są przyczyny i dlaczego na niedoczynność tarczycy choruje znacznie więcej kobiet niż mężczyzn?

Czym jest niedoczynność tarczycy?

Zacznijmy od lokalizacji tarczycy. Ta znajduje się u dołu szyi, a dokładnie przed tchawicą. Właściwa nazwa tarczycy to gruczoł tarczowy, a jego podstawowym zadaniem jest wytwarzanie hormonów tarczycy, czyli trójjodotyroniny (T3), tyroksyny (T4) oraz kalcytoniny. Te z kolei mają bezpośredni wpływ na przemianę materii w tkankach oraz wielu narządach. Problemy zdrowotne związane z tarczycą rozpoczynają się w momencie, kiedy gruczoł nie produkuje wystarczającej ilości hormonów. Najczęściej wynika to z niedostatecznej ilości jodu w organizmie, który wchłaniany jest z pożywienia oraz z powietrza.

Równie ważny dla prawidłowej pracy tarczycy jest hormon TSH, który produkowany jest w przysadce mózgowej. Hormon tyreotropowy ma za zadanie pobudzanie tarczycy do pracy. Jeśli tego nie robi, może to doprowadzić do choroby. Właśnie badanie TSH pozwala określić, czy nasza tarczyca funkcjonuje prawidłowo. Przeczytaj więcej o niedoczynności tarczycy na stronie: https://diag.pl/pacjent/niedoczynnosc-tarczycy-objawy-przyczyny-badania-czym-grozi-nieleczona-niedoczynnosc-tarczycy/.

Jakie są objawy niedoczynności tarczycy?

Jak już wspomnieliśmy, objawy choroby są zróżnicowane i w wielu przypadkach bywają mylone z innymi jednostkami chorobowymi. Ogólnie jednak niedoczynność tarczycy może występować w dwóch formach: subklinicznej (utajnionej) oraz pełnoobjawowej (klinicznej). Pierwsza forma oznacza tzw. łagodną postać choroby, która nie dostarcza wielu wyraźnych objawów. W przypadku dorosłych pacjentów często zauważyć można takie symptomy jak:

• pogorszenie nastroju,
• stan chronicznego zmęczenia,
• depresja.

Trudno zatem jednoznacznie zidentyfikować niedoczynność tarczycy, gdyż powyższe objawy mogą być w równym stopniu konsekwencją gorszego okresu w pracy czy problemów osobistych.

Subkliniczna niedoczynność tarczycy diagnozowana jest u małych dzieci, a do głównych objawów choroby należą:

• długotrwała żółtaczka u noworodków,
• psychiczne i fizyczne opóźnienie u dzieci,
• zaburzenia wzrostu,
• kłopoty z jedzeniem,
• łuszcząca się skóra,
• ochrypły głos.

Ponadto choroba może mieć szereg innych konsekwencji, takich jak:

• przyrost masy ciała,
• częste zaparcia,
• duszności,
• sztywność mięśni,
• obolałe stawy,
• obniżenie libido,
• impotencja.

Jak diagnozuje się niedoczynność tarczycy?

Jak już zostało wspomniane, jedynym w pełni skutecznym sposobem na zdiagnozowanie niedoczynności tarczycy jest badania hormonów TSH we krwi. Jeśli wynik będzie wskazywał poziom, który przekracza normę, konieczne są dalsze badania. Należy dokonać pomiaru wolnej tyroksyny (FT4). Następnie należy porównać oba wyniki. W sytuacji kiedy podwyższonemu TSH będzie towarzyszyć niski poziom hormonów FT4, jest to niemal jednoznaczne z tym, że pacjent choruje na niedoczynność tarczycy, która spowodowana jest z problemami z gruczołem tarczowym, a nie przysadką. Kolejnym krokiem jest badanie USG tarczycy. Leczenie polega albo na dostarczaniu do organizmu hormonów tarczycy lub uzupełnieniu niedoboru jodu.

Źródło: materiał Partnera MK