Saturday, February 8, 2025
Home / Kultura  / Chwała takim paniom

Chwała takim paniom

W filmach Michaela Glawoggera (Chwała dziwkom) objawia się największa wartość kina dokumentalnego: możliwość obejrzenia miejsc, które wydają się położone na innej planecie

chwala dziwkom film

W filmach Michaela Glawoggera (Chwała dziwkom) objawia się największa wartość kina dokumentalnego: możliwość obejrzenia miejsc, które wydają się położone na innej planecie, fot. materiały dystrybutora Chwała Dziwkom

W filmach Michaela Glawoggera (Chwała dziwkom) objawia się jedna z największych wartości kina dokumentalnego: możliwość obejrzenia miejsc i środowisk, które – przynajmniej z perspektywy naszych betonowych mieszkań, biurek i laptopów – wydają się położone na innej planecie

chwala dziwkom film

W filmach Michaela Glawoggera (Chwała dziwkom) objawia się największa wartość kina dokumentalnego: możliwość obejrzenia miejsc, które wydają się położone na innej planecie, fot. materiały dystrybutora Chwała Dziwkom

Prostytucja: piekło czy raj?
W „Śmierci człowieka pracy” pokazywał zimne lub rozpalone, pełne rdzy i dymu piekła, gdzie ludzie zmieniają się w zbudowane z kości i mięśni maszyny. Kolejny dokument „Chwała dziwkom” przynosi równie mocne wrażenia, przy czym jest dużo bardziej kłopotliwy – nie wiadomo, czy patrzymy w nim na piekło czy na raj.

Tajlandia, sex i slumsy
Film skonstruowany jest podobnie jak „Śmierć człowieka pracy”. Glawogger odwiedza kolejne egzotyczne miejsca, przeprowadzając wywiady z mieszkańcami, obserwując ich codzienną rutynę i powstrzymując się od jakiegokolwiek komentarza wygłaszanego zza kadru. Zaczyna od Tajlandii, gdzie night cluby przypominają futurystyczne dyskoteki z cyberpunkowych powieści – skąpane w neonowym świetle prostytutki prężą się na wystawach i celują w przechodniów laserami. Dalej jest Bangladesz i slumsy zorganizowane niczym wielka matriarchalna rodzina, z „matką przełożoną” stojącą na czele hierarchii; w finale natomiast – Meksyk pełen zagubionych pośród pustyni i ciemności baraków, których mieszkanki modlą się do Pani Śmierci. Wszystkie te miejsca sfotografowano w sposób piękny i hipnotyczny. Długim ujęciom towarzyszy delikatna muzyka, co miejscami zmienia film w mroczny i zmysłowy teledysk.

Whore’s glory – traile online:

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=RHEyCs-x_4U ]

Ładne, czerwone dzielnice
Prostytucja ma tu różne oblicza: od zwykłej pracy przez show-biznes po poniżenie. Podobnie jest z klientami – widzimy tu zarówno azjatyckich yuppies, zachodnich seksturystów, jak i brutalnych macho, pokazujących do kamery wytatuowane torsy. Mimo takiej różnorodności wielu widzów będzie narzekać na brak publicystyki i głębszej opowieści o upodlaniu kobiet, a także na nadmierne estetyzowanie świata dzielnic czerwonych latarni. Glawogger nie próbuje jednak naprawić świata. Po prostu pokazuje go takim, jakim go widzi.

Recenzje filmowe magazynu Miasto Kobiet redaguje Piotr Mirski

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=OzqtcWc_B64&feature=related ]

Oceń artykuł
BRAK KOMENTARZY

SKOMENTUJ, NIE HEJTUJ