Co to jest aseksualizm, jakie są jego przyczyny i objawy

Coraz częściej uważamy ją za czwarty rodzaj orientacji seksualnej (obok heteroseksualizmu, biseksualizmu i homoseksualizmu). Liczba osób dokonujących coming outów w zakresie aseksualności w mediach rośnie, lecz z powodu swojej niewielkiej liczebności trudno jest jej przebić się do świadomości osób seksualnych. Jak rozpoznać w sobie aseksualność? Czy aseksualność oznacza, że nie możemy stworzyć szczęśliwego związku?

Aseksualizm – co to znaczy?

Aseksualizmem, czyli inaczej aseksualnością nazywamy brak popędu seksualnego wobec innych osób. Aseksualizm uznajemy coraz częściej za orientację seksualną – dotyczy około 1 procenta ludzi na świecie. Nie należy mylić go z abstynencją seksualną, która z kolei wynika z naszego świadomego wyboru, podejmowanego mimo odczuwania pociągu seksualnego. Wiele osób aseksualnych nie rezygnuje z seksu, mimo braku potrzeby uprawiania go – by np. móc zaspokajać swojego partnera. Według badań z 2016 roku około 5,6 procent aseksualistów jest w stanie robić to i cieszyć się zadowoleniem drugiej połówki. Asy zwykle od dziecka nie wykazują zainteresowania seksem i erotyką, a w starszym wieku nie wchodzą w relacje erotyczne.

Aseksualność objawy

Wiele osób aseksualnych przeżyło swój pierwszy raz lub uprawiało seks wielokrotnie. Nie odczuwają jednak potrzeby uprawiania go i świadomie z niego rezygnują. Nie chcą także być leczone – brak ochoty na seks jest dla nich naturalnym stanem, nie chwilowym zaburzeniem. Jeżeli przez dłuższy czas nie odczuwamy ochoty na seks i czujemy z tego powodu dyskomfort, nie jest to aseksualizm – prawdopodobnie cierpimy na zaburzenia popędu lub libido, z którymi może pomóc nam psycholog lub seksuolog. Aseksualnością nie jest też brak możliwości do uprawiania seksu, czyli impotencja lub oziębłość – osoby aseksualne zazwyczaj są zupełnie sprawne pod względem fizycznym.

Asy mogą oczywiście posiadać libido – jak wypowiada się socjolożka i youtuberka Natalia Nishka Tur w filmie ASEKSUALNOŚĆ: mity i fakty:

Libido jest stanem psychofizycznym, pewnego rodzaju pobudzeniem, które w nadmiarze wymaga zredukowania, ale nie musi być ukierunkowane na inną osobę. Osoby aseksualne mogą więc zaspakajać się np. samodzielnie, by obniżyć poziom libido.

Aseksualność – jakie są jej przyczyny?

Nie jest do końca jasne, co determinuje aseksualizm. Podobnie jak inne orientacje, prawdopodobnie jest w nas zakorzeniony od urodzenia. Badacze zauważają, że osoby określające się jako aseksualne częściej wykazują objawy PTSD (czyli zespołu stresu pourazowego), wyższy jest wśród nich także odsetek osób, które w ciągu ostatnich 12 miesięcy doświadczyły napaści seksualnej. Przyczyn aseksualizmu próbowano doszukiwać się także w problemach hormonalnych, stresie, menopauzie czy obawach przed niechcianą ciążą – prawdą jednak jest, że powyższe sytuacje mogą mieć wpływ jedynie na nasze libido, nie na brak pociągu seksualnego.

Czy osoba aseksualna może być w związku?

Choć osoby aseksualne nie odczuwają pociągu seksualnego wobec żadnej płci, często chętnie wchodzą w romantyczne związki. Aseksualistom najłatwiej jest wchodzić w relacje z innymi asami, czasem jednak świadomie decydują się na związek z osobami seksualnymi. Aseksualność nie warunkuje też braku satysfakcji ze związku. Mało tego – około połowa aseksualistów deklaruje, że chciałaby w przyszłości mieć dzieci – czy to naturalnie poczęte, czy adoptowane.

Warto zaznaczyć, że osoby aseksualne nie czują się gorsze przez to, że nie uprawiają seksu. Jak mówi Anna Niemczyk, autorka książki „Aseksualność – czwarta orientacja” w wywiadzie dla Vogue:

Jak pokazują badania, główną przyczyną dyskomfortu, z którym muszą borykać się osoby aseksualne, jest brak zrozumienia ich potrzeb przez najbliższych oraz jawny ostracyzm społeczny. Dlatego tak ważne jest pracowanie nad poprawą widoczności tej społeczności.

Aseksualność nie jest więc dla nich problemem samym w sobie – problemem staje się to, jak odbierana jest przez otoczenie.

Czy istnieje test na aseksualność?

Aseksualność może dotyczyć zarówno panów jak i pań, choć kobiet jest statystycznie więcej. Internet oferuje nam wiele testów online, które mogą pomóc określić naszą tożsamość płciową. W tym celu lepiej jest jednak udać się do zaufanego psychologa bądź seksuologa. Można zdać się także na własny instynkt i przeanalizować ewolucję swojej seksualności od dziecka – da nam to rzetelny obraz, jak zmieniało się nasze podejście do wszelkiego rodzaju erotyki i zauważymy, czy zostało przez coś zaburzone, czy może od zawsze nie mamy skłonności do kontaktów seksualnych.

Odmiany aseksualizmu

Osoby aseksualne dzielimy ze względu na orientację romantyczną, analogicznie do podziału orientacji seksualnych. Osoby aromantyczne nie odczuwają pociągu romantycznego, biromantyczne – odczuwają pociąg romantyczny do więcej niż jednej płci, a heteroromantyczne – do płci przeciwnej. Aseksualiści homoromantyczni odczuwają pociąg romantyczny do osób tej samej płci, z kolei panromantyczni – do osób o każdej tożsamości płciowej.

Aseksualizm – flaga, na której czarny reprezentuje aseksualność, szary aseksualność szarą i demiseksualność, biały partnerów nieaseksualnych i demiseksualnych, a fioletowy społeczność / fot. domena publiczna

Społeczność aseksualna

Społeczność osób aseksualnych powstała dopiero w XXI wieku, dzięki rosnącej popularności serwisów społecznościowych. W 2001 roku David Jay założył AVEN (Asexual Visibility and Education Network) – sieć widoczności i edukacji seksualnej, by zainicjować dyskusję na temat aseksualizmu. Sieć liczy aktualnie 35 tys. zarejestrowanych użytkowników, której członkowie angażują się w materiały telewizyjne i uczestniczą w paradach na całym świecie. Istnieje też 13 społeczności lokalnych skupionych wokół AVEN – jedna z nich w Polsce.

Światowy Tydzień Widoczności Osób Aseksualnych

Tydzień aseksualistów rozpoczyna się zawsze w ostatnim tygodniu października – w tym roku wypada między 25-31 X 2020. Jest to okazja dla osób aseksualnych do przypomnienia o swoim istnieniu, lecz także – do coming outu, czyli powiedzeniu światu o swojej orientacji. To czas uświadamiania osób, zarówno seksualnych jak i aseksualnych, czym jest aseksualizm. Tradycja tygodnia widoczności została zapoczątkowana w 2010 roku przez Sarę Beth i z roku na rok cieszy się coraz większym zainteresowaniem – głównie w mediach społecznościowych.

Ja też jestem aseksualna!

Zbliżający się Światowy Tydzień Widoczności Osób Aseksualnych stał się motywacją dla wielu asów, które do tej pory nie mówiły głośno o swoich preferencjach seksualnych. W ostatnim czasie o swojej orientacji wypowiedziała się artystka i instagramerka Aleksandra Herzyk. Jak pisze pod swoim postem – seksualność od dziecka była dla niej czymś niezrozumiałym, a o tym, o co w niej chodzi dowiedziała się dopiero w szkole – nie pojawiło się to u niej naturalnie.

Inne osoby aseksualne można w łatwy sposób odszukać, używając aplikacji ACEapp, która zrzesza osoby aseksualne o różnej orientacji romantycznej.

Poczytaj historie osób aseksualnych: Nie lubię seksu: czy aseksualizm jest czwartą orientacją?