7 rodzajów butów do biegania. Sprawdź, czy w trenujesz w dobrym obuwiu!

Niejeden biegacz – nawet taki, który ma za sobą starty w maratonach i setki przebiegniętych kilometrów – na widok tych wszystkich butów w sklepie sportowym dostaje zawrotów głowy. Lekkoatletyczne, z gąbką, zakrzywione, miękkie, twarde, na lekkie, sztywne… można się pogubić. I o ile powszechnie wiadomo, że rodzaj butów do biegania powinien być dopasowany do rodzaju stopy, tak biegacze zapominają, że obuwie powinno się dobierać także do rodzaju nawierzchni trasy. Wystarczy poznać kilka wskazówek, a wybór przestanie być trudny

Bez problemu można kupić obuwie przeznaczone do konkretnych typów nawierzchni trasy biegowej / fot. materiały prasowe

W trosce o zdrowie stóp

Wybór odpowiednich butów do biegania to niełatwe zadanie, zwłaszcza dla początkujących biegaczy. Warto się jednak nad tym głębiej zastanowić, bo poza kilkuset złotymi w portfelu, stawką jest efektywność treningów, a przede wszystkim zdrowie. Przez źle dopasowane buty, na stopach mogą tworzyć się odciski, na palcach krwiaki podpaznokciowe. W ciężkich przypadkach biegacz może zmagać się ze zwyrodnieniem zwanym piętą Haglunda. Do tego dochodzi ból łydek, możliwość kontuzji przez brak stabilizacji kostki, ból stawów przez źle dobraną amortyzację…

Dobre buty do biegania powinny być przede wszystkim dopasowane do stopy: średnio lub lekko pronującej, neutralnej lub supinującej. Jednak tym, co czym biegacze często zapominają, jest dobranie butów do typu powierzchni, na której będą używane.

Quo vadis,  biegaczu?

Motywacje do biegania są bowiem różne, ale jedno jest pewne – wszystkim im naprzeciw wyszli producenci obuwia. Stąd bez problemu można kupić obuwie przeznaczone do konkretnych typów nawierzchni trasy biegowej. Wśród nich są:

• BUTY TRENINGOWE: najpopularniejsze, do codziennego treningu po równej, twardej nawierzchni. Mówi się o nich, że są uniwersalne, bo ich zadaniem jest dobrze amortyzować bieg i przez to chronić przed kontuzjami.

• BUTY TERENOWE: trailowe, do biegania np. po lesie. Głównym zadaniem jest zapewnienie stabilności i przyczepności do podłoża. Ponieważ leśne dukty z reguły mają miękką nawierzchnię, amortyzacji w takich butach nie jest najważniejsza.

• BUTY STARTOWE: dla osób biorących udział w zawodach, które chcą biec maksymalnie szybko. Tego rodzaju obuwie jest bowiem bardzo lekkie i dopasowujące się do stopy jak np. Nike Flyknit Racer. Nie zaleca się jednak biegania w tego rodzaju obuwiu dystansów dłuższych niż 10 km, ponieważ nie mają amotyzacji, przez co stawy są obciążone.

• BUTY TERENOWO-STARTOWE: lekkie, przyczepne i stabilne. Z tych powodów zdobywają coraz większą popularność. Idealne do biegania w wymagających warunkach, np. w górach.

• BUTY TRENINGOWO-STARTOWE: zarówno do startów w półmaratonach i biegach cięższych, jak i na każdy rodzaj treningów. Łączą w sobie lekkość, którą charakteryzują się buty startowe oraz zrównoważoną amortyzację butów treningowych.

• BUTY LEKKOATLETYCZNE: przeznaczone do biegania na stadionie, np. sprinty, bieg przez płotki czy do rzutu oszczepem. To buty z krótkimi kolcami na podbiciu stopy, które dają maksymalną przyczepność. Obuwie te z założenia ma być bardzo lekkie, co zazwyczaj osiągane jest kosztem amortyzacji.

• BUTY DO BIEGANIA NATURALNEGO: tzw. minimalistyczne. Biegacz ma mieć wrażenie, że na stopach nie ma w ogóle butów. Nie mają więc żadnych systemów amortyzujących czy stabilizujących, ale nierzadko są pięciopalczaste.